Weksa

(nie później niż w 1210 – 21 kwietnia 1268 Wrocław)

duchowny, prawnik, polityk i dyplomata

rodzina

Pochodził ze Skaryszewa, z rodziny przybyszów zamieszkujących w osadzie tatarskiej pod Radomiem.

biogram

           Pierwsze nauki pobierał zapewne w szkółce parafialnej w Skarzeszowie (dawna nazwa Skaryszewa). Przez 4 lata studiował filozofię (sztuki wyzwolone), prawo rzymskie i kanoniczne w Bolonii.

           Działał przy boku biskupa bamberskiego Henryka, wszedł do grona kanoników bamberskich, a następnie został kapelanem papieskim. Został kanonikiem krakowskim, Rocznik kapitulny krakowski tytułuje go doktorem dekretów. Przewodniczył poselstwu polskiemu w sprawie kanonizacji św. Stanisława Biskupa. Jego aktywność w życiu publicznym przypadła na czas rządów Henryka I Brodatego i Bolesława V Wstydliwego. Przez wiele lat pomagał w sprawach organizacyjnych biskupowi Prandocie, był kapelanem papieskim i króla czeskiego. Bronił interesów króla czeskiego Przemysła Ottokara II w akcji wymierzonej przeciwko królowi Wilhelmowi holenderskiemu.

            Po śmierci biskupa Prandoty przeniósł się na Śląsk, do Wrocławia. Pochowany został w katedrze wrocławskiej.

kalendarium

1235 – po raz pierwszy jego nazwisko pojawia się w dokumentach jako „Jacobus de Scarissow”

między 1243 a 1245 został zaliczony w poczet kapelanów papieskich

1249 – był na bogatej prepozyturze wiślickiej

1250 – posiadał tytuł kantora wrocławskiego i kanonię krakowską

1252 – otrzymał tytuł kapelana króla czeskiego Przemysława II Ottokara

1253 – doprowadził do kanonizacji św. Stanisława w Asyżu

1264 – przeniósł się do Krakowa

1266 V 14 – zamienił prepozyturę wiślicką na godność dziekana krakowskiego (najwyższą po biskupie krakowskim)

1266 IX – przeniósł się na Śląsk