Eugeniusz Artwiński

(1 marca 1892 Warszawa – 10 września 1944 Lwów)

lekarz neurolog, psychiatra

rodzina

syn Stefana, prezydenta Kielc w latach 1934–1939, i Marii

brat Danuty i Janiny

poślubił Wandę, z domu Drozdowską

zmarł bezpotomnie

biogram

            Po przeprowadzeniu się rodziców do Kielc brał udział w strajku szkolnym, i mimo to, że był jeszcze dzieckiem wydalono go ze szkoły. Pobierał nauki w gimnazjum a następnie ukończył Szkołę Handlową. Brał udział w konspiracyjnej PPS, wyśledzony przez Rosjan musiał uciekać z miasta. Odbył studia medyczne na Wydziale Lekarskim UJ.

           Jeszcze przed I wojną przeprowadzał ćwiczenia wojskowe w oddziałach strzeleckich. Po wojnie służył w wojsku, doszedł do rangi kapitana.

           Po otrzymaniu doktoratu został asystentem w klinice Jana Piltza, a następnie prymariuszem Oddziału Neurologiczno-Psychiatrycznego Szpitala Św. Łazarza. Został profesorem UJ, a następnie profesorem Uniwersytetu Lwowskiego, gdzie objął katedrę psychiatrii i neurologii. Równocześnie sprawował funkcję dyrektora Kliniki Neurologicznej Lwowskiego Instytutu Medycyny i prezesował Towarzystwu Wiedzy Psychiatrycznej.

           Cieszył się sławą wziętego psychiatry. Zajmował się badaniem nerwic i metodami terapeutycznymi, między innymi leczniczym stosowaniem promieni rentgenowskich. Był członkiem wielu towarzystw naukowych oraz komitetów redakcyjnych „Rocznika Psychiatrycznego” i „Neurologii Polskiej”. Pełnił funkcję prezesa Krakowskiego Towarzystwa Neurologicznego. Otrzymał szwedzkie odznaczenie Królewskiego Orderu Gwiazdy Polarnej.

           Kiedy wybuchła wojna, dostał ataku serca. Jego stan pogorszył się jeszcze bardziej na wieść o tragicznej śmierci ojca w listopadzie 1939 roku. Źle znosił okupację. Zmarł dwa miesiące po odbiciu Lwowa przez Armię Czerwoną.

wybrane prace:

1922 – Histeria w obliczu wojny

1924 - O leczeniu porażenia postępującego zimnicą

1928 - O chorobach nerwowych wieku dziecięcego

1934 - Nerwica reaktywna

kalendarium

1903 – brał udział w strajku szkolnym

1909 – ukończył Szkołę Handlową

1910–1916 – studiował na Wydziale Lekarskim UJ

1922–1936 – był prymariuszem Oddziału Neurologiczno-Psychiatrycznego Szpitala Św. Łazarza

1924 – został docentem

1926 i 1934 – współorganizator Zjazdów Psychiatrów Polskich w Krakowie

1935 – został profesorem UJ

1936 – został profesorem Uniwersytetu we Lwowie

1941 – otrzymał kierownictwo Kliniki Neurologii Lwowskiego Instytutu Medycyny

źródła:

Tadeusz Bilikiewicz, Jan Gallus: Psychiatria polska na tle dziejowym. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1962, s. 239-240

Eufemiusz Herman: Neurolodzy polscy. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1958, ss. 91-94