Aleksander Augustynowicz

(7 lutego 1865 Iskrzynia – 23 sierpnia 1944 Warszawa)

malarz, portrecista i pejzażysta 

rodzina

z rodziny ziemiańskiej

syn Wincentego i Julii z domu Habecka

7 lutego 1895 roku ożenił się z Anną Czemeryńską

dzieci:

Stanisława (1897-?), żona znanego lekarza chirurga Antoniego Jurasza

Zofia (1899-1938)

Aleksandra (1901-?)

biogram

           Ukończył gimnazjum w Rzeszowie, następnie został uczniem krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, studiował pod kierunkiem Feliksa Szynalewskiego, Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki. Edukację kontynuował w akademii monachijskiej, odbył podróże artystyczne do Włoch i na Węgry. Zamieszkał we Lwowie, gdzie rozpoczął działalność artystyczną, po wybuchu I wojny światowej przeniósł się do Zakopanego, następnie wyjechał na stałe do Poznania. Po wybuchu II wojny światowej przeniósł się do Warszawy, gdzie zginął podczas powstania warszawskiego.

           Był członkiem lwowskiego Związku Artystów Polskich, Klubu Akwarelistów Polskich oraz członkiem TZSP. Brał udział w licznych wystawach w Polsce, a także w Wiedniu, Londynie, Monachium i Petersburgu.

           Malował pejzaże, sceny rodzajowe dokumentujące wrażenia z Tatr, Huculszczyzny, Poznańskiego, tworzył liczne studia kwiatów i typów ludowych, jednak najwięcej uznania przyniosły mu portrety między innymi Ireny Solskiej, Ignacego Mościckiego, kardynała Sylwestra Sembratowicza, Wojciecha Trąmpczyskiego. Szczególnie chętnie posługiwał się techniką akwareli. Jego malarstwo cieszyło się dużą popularnością, jego prace znajdują się w wielu muzeach polskich i zbiorach prywatnych. Muzeum Narodowe w Poznaniu ma w swych zbiorach jego 14 obrazów olejnych i akwarel.

wybrane prace:

Autoportret w stroju mandaryna

około 1912 - Moje trzy córki

kalendarium

1883-1886 – studiował w SSP

1888 – studiował w Monachium

1890 – zamieszkał we Lwowie

1914-1921 – mieszkał w Zakopanem

1921 – zamieszkał w Poznaniu

1925 - został członkiem Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie

1936 - odbył w Poznaniu jubileusz pięćdziesięciolecia działalności artystycznej, którego częścią była wielka wystawa retrospektywna jego dzieł

1936 XI 11 – odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi

1937 XI 11 – odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski

źródła:

Jubileusz artysty-lwowianina. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 63 z 19 marca 1937 

Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.): Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 31-32

Wielka encyklopedia malarstwa polskiego, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2011