Aleksander Augustynowicz
(7 lutego 1865 Iskrzynia – 23 sierpnia 1944 Warszawa)
malarz, portrecista i pejzażysta
rodzina
z rodziny ziemiańskiej
syn Wincentego i Julii z domu Habecka
7 lutego 1895 roku ożenił się z Anną Czemeryńską
dzieci:
Stanisława (1897-?), żona znanego lekarza chirurga Antoniego Jurasza
Zofia (1899-1938)
Aleksandra (1901-?)
biogram
Ukończył gimnazjum w Rzeszowie, następnie został uczniem krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, studiował pod kierunkiem Feliksa Szynalewskiego, Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki. Edukację kontynuował w akademii monachijskiej, odbył podróże artystyczne do Włoch i na Węgry. Zamieszkał we Lwowie, gdzie rozpoczął działalność artystyczną, po wybuchu I wojny światowej przeniósł się do Zakopanego, następnie wyjechał na stałe do Poznania. Po wybuchu II wojny światowej przeniósł się do Warszawy, gdzie zginął podczas powstania warszawskiego.
Był członkiem lwowskiego Związku Artystów Polskich, Klubu Akwarelistów Polskich oraz członkiem TZSP. Brał udział w licznych wystawach w Polsce, a także w Wiedniu, Londynie, Monachium i Petersburgu.
Malował pejzaże, sceny rodzajowe dokumentujące wrażenia z Tatr, Huculszczyzny, Poznańskiego, tworzył liczne studia kwiatów i typów ludowych, jednak najwięcej uznania przyniosły mu portrety między innymi Ireny Solskiej, Ignacego Mościckiego, kardynała Sylwestra Sembratowicza, Wojciecha Trąmpczyskiego. Szczególnie chętnie posługiwał się techniką akwareli. Jego malarstwo cieszyło się dużą popularnością, jego prace znajdują się w wielu muzeach polskich i zbiorach prywatnych. Muzeum Narodowe w Poznaniu ma w swych zbiorach jego 14 obrazów olejnych i akwarel.
wybrane prace:
Autoportret w stroju mandaryna
około 1912 - Moje trzy córki
kalendarium
1883-1886 – studiował w SSP
1888 – studiował w Monachium
1890 – zamieszkał we Lwowie
1914-1921 – mieszkał w Zakopanem
1921 – zamieszkał w Poznaniu
1925 - został członkiem Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie
1936 - odbył w Poznaniu jubileusz pięćdziesięciolecia działalności artystycznej, którego częścią była wielka wystawa retrospektywna jego dzieł
1936 XI 11 – odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi
1937 XI 11 – odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski
źródła:
Jubileusz artysty-lwowianina. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 63 z 19 marca 1937
Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.): Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 31-32
Wielka encyklopedia malarstwa polskiego, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2011