Adam Bochnak

(17 września 1899 Kraków – 28 maja 1974 Kraków)

historyk sztuki, muzealnik

rodzina

z rodziny kupieckiej

syn Władysława, kupca, i Józefy ze Spyszów

biogram

           Kształcił się w gimnazjum św. Anny w Krakowie, następnie studiował historię sztuki i archeologię na UJ, między innymi pod kierunkiem Juliana Pagaczewskiego i Jerzego Mycielskiego. Jeszcze w trakcie studiów rozpoczął pracę jako asystent i adiunkt w Zakładzie Historii Sztuki UJ.
           W okresie okupacji zorganizował i prowadził tajne gimnazjum i liceum w Ciężkowicach koło Tarnowa, a po wyzwoleniu był jego pierwszym dyrektorem.
           Po wojnie powrócił na UJ, pracował także w muzeach krakowskich. Był kierownikiem Muzeum Sztuki UJ, wicedyrektorem Państwowych Zbiorów Sztuki na Wawelu, dyrektorem Muzeum Narodowego w Krakowie, prorektorem UJ, członkiem PAU.
           Był przez wiele lat sekretarzem i kierownikiem Komisji Historii Sztuki, redaktorem i współredaktorem wydawnictw historycznych.
           Zajmował się historią sztuki (głównie polskiej) X - XIX wieku, historią nauk o sztuce oraz muzeologią, jego zainteresowania naukowe skupiały się wokół historii sztuki barokowej i rokoka, był wybitnym znawcą rzemiosła artystycznego, zwłaszcza złotnictwa gotyckiego. Odkrył wiele nieznanych dzieł sztuki sakralnej. Zainicjował prace nad Katalogiem Zabytków Krakowa, był autorem życiorysów polskich historyków sztuki, badał między innymi życie i dorobek Mariana Sokołowskiego. Za pracę naukową i społeczną otrzymał wiele nagród i odznaczeń państwowych. Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżami Kawalerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
           Pochowany na Cmentarzu Rakowickim, (kwatera Ł południe, po lewej Grzesickiego).
          Jego imię nosi ulica w dzielnicy Swoszowice(Wróblowice), między ulicą Myślenicką i ulicą Familijną.

wybrane prace:

Autor około 220 prac, między innymi:
1922 - praca doktorska Kolegiata św. Józefa w Klimontowie
1925 - Giovanni Battista Falconi
1925 - Warowny klasztor Karmelitów Bosych w Zagórzu
1925 - Kościół św. Stanisława w Uhercach
1925 - Zabytki przemysłu artystycznego w kościele parafialnym w Luborzycy (z Julianem Pagaczewskim)
1931 - Ze studiów nad rzeźbą lwowską epoki rokoka
1935 - Dwa naczynia z herbami Wazów w kolegiacie łowickiej
1935 - "Opłakiwanie Chrystusa", obraz w głównym ołtarzu kościoła parafialnego w Bieczu
1938 - Grób biskupa Maura w krypcie św. Leonarda na Wawelu
1948 - Zarys dziejów polskiej historii sztuki
1952 - Gobeliny Katedry wawelskiej z historią Jakuba
1953 - Kaplica Zygmuntowska
1957 - Historia sztuki nowożytnej(2 tomy)
1957 - Eksport z miast pruskich w głąb Polski w zakresie rzemiosła artystycznego
1959 - Polskie rzemiosło artystyczne w wiekach średnich (z Julianem Pagaczewskim)
1960 - Mecenat Zygmunta Starego w zakresie rzemiosła artystycznego
1960 - Najstarsze budowle wawelskie

kalendarium

1917 - 1921 - studiował na UJ
1918 XI - brał udział jako ochotnik w odsieczy Lwowa
1920 - 1969 - pracował na UJ

1922 – w cerkwi w Zwierzeniu odkrył cenny krzyż limuzyjski (1 z sześciu znalezionych w Polsce i najlepiej z nich zachowany), obecnie w Muzeum Archidiecezjalnym, w Przemyślu
1922 - uzyskał doktorat (promotorem był Julian Pagaczewski)
1925 - uzyskał habilitacje w zakresie historii sztuki narodów słowiańskich
1933 - 1957 - kierował Muzeum UJ
1935 - 1939 - konserwator w Gabinecie Rycin PAU
1935 - 1965 - współredaktor "Rocznika Historii Sztuki"
1939 - uzyskał tytuł członka korespondenta PAU
1945 - dyrektor Liceum Koedukacyjnego w Ciężkowicach
1945 - 1957 - kustosz i zastępca dyrektora Muzeum Narodowego w Krakowie pod nazwą Państwowe Zbiory Sztuki na Wawelu
1945 - 1953 - redaktor "Prac Komisji Historii Sztuki"
1947 - 1963 - zastępca prezesa Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa
1948 - został profesorem kontraktowym
1953 - 1957 - kierownik odtworzonego po wojnie Zakładu Historii Sztuki
1953 - przewodniczący Komisji Historii Sztuki PAU
1954 - został profesorem nadzwyczajnym
1954 - 1956 - dziekan Wydziału Filozoficzno-Historycznego
1956 - 1959 - prorektor UJ
1957 - 1963 - dyrektor Muzeum Narodowego w Krakowie
1957 - został profesorem zwyczajnym i kierownikiem Katedry Historii Sztuki Nowożytnej
1958 - otrzymał Nagrodę miasta Krakowa za kierowanie polską ekspozycją zabytków krakowskich na międzynarodowej wystawie "Złoty wiek miast europejskich" w Gandawie
1959 - 1961 - dziekan Wydziału Filozoficzno-Historycznego
1960 - 1969 - dyrektor Instytutu Historii Sztuki
1961 - 1963 - współredaktor (wraz z Janem Dąbrowskim) "Rocznika Krakowskiego"
1963 - laureat nagrody ministra szkolnictwa wyższego
1966 - laureat nagrody ministra szkolnictwa wyższego
1968 - 1974 - przewodniczący Komisji Teorii i Historii Sztuki PAN
1972 - otrzymał Medal PAN im. Kopernika
1973 - odznaczony tytułem "Zasłużony Nauczyciel PRL"

źródła:

Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000

Teresa Stanisławska-Adamczewska, Jan Adamczewski, Kraków, ulica imienia …, Kraków 2000