Jerzy Witold Aleksandrowicz
(7 lipca 1936 Kraków – 17 października 2018 Kraków)
lekarz społecznik, psychiatra
rodzina
syn Juliana i Maryli z domu Tislowitz
biogram
Jako dziecko wraz z rodzicami uciekł z krakowskiego getta. Jego wspomnienia z czasów okupacji można znaleźć w pierwszym tomie Dzieci Holocaustu mówią….Po wojnie ukończył II LO im. króla Jana III Sobieskiego, potem studia w Akademii Medycznej w Krakowie i studia filozoficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Pracę zawodową rozpoczął początkowo w Szpitalu Psychiatrycznym w Jarosławiu, a następnie w Klinice Psychiatrycznej krakowskiej Akademii Medycznej. Uzyskał I stopień, a następnie II stopień specjalisty w zakresie psychiatrii. Rozpoczął pracę jako asystent naukowo-dydaktyczny. W tym czasie jego zainteresowania naukowe koncentrowały się wokół fizjologicznych aspektów zaburzeń psychicznych - zjawisk krzepnięcia krwi i zaburzeń metabolizmu węglowodanów. Uczestniczył także w klinicznych badaniach nowych leków psychotropowych. Specjalizował się między innymi w leczeniu zaburzeń nerwicowych. W swojej praktyce wykorzystywał psychoanalizę i psychoterapię – jest uznawany za jednego z jej prekursorów w naszym kraju. Wydał około 300 publikacji naukowych, w tym podręczniki z zakresu psychoterapii, które służą studentom medycyny.
Był reprezentantem polskich psychoterapeutów w Zarządzie European Association of Psyhotherapy. W Polskim Towarzystwie Psychiatrycznym kierował pracami Komitetu Redakcyjno-Wydawniczego ZG PTP. Uczestniczył w komitetach i radach programowych kilku czasopism krajowych i zagranicznych, w tym między innymi: American Journal of Psychotherapy, European Psychiatry, European Journal of Psychotherapy. Był też członkiem kilkunastu krajowych i międzynarodowych towarzystw naukowych, między innymi European Society of Hypnosis in Psychotherapy and Psychosomatic Medicine, European Association of Psychotherapy i wiceprezes Polsko-Francuskiego Towarzystwa Psychiatrycznego oraz członkiem-korespondentem Swedish Society of Clinical and Experimental Hypnosis.
Wielokrotnie wyróżniany nagrodami rektora UJ za działalność dydaktyczną i naukową.
Był jedną z najwybitniejszych postaci w psychiatrii i psychoterapii w Polsce, jednym z twórców psychoterapii. Od początku swojej pracy zafascynowany szerokim spojrzeniem na człowieka, nie tylko na zasadzie: objaw choroby - lekarstwo. Interesowały go procesy, które doprowadzają do choroby.
Pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim Wojskowym przy ul. Prandoty (kwatera PAS D-wsch-2).
wybrane prace:
1971 - Nerwice i choroby psychosomatyczne
1973 - Psychoterapia : problemy szkolenia psychoterapeutów (red. nauk.)
1977 - O chorobie inaczej (współautorzy: Stefan Leder, Anna Pohorecka)
1982, 1983, 1987, 1988 - Psychopatologia nerwic : propedeutyka patologii, diagnostyki i terapii psychogennych schorzeń funkcjonalnych
1988 - Nerwice : psychopatologia i psychoterapia
1993, 2004 - Psychoterapia : poradnik dla pacjentów
1996 - Psychoterapia medyczna : teoria i praktyka
1998 - Zaburzenia nerwicowe
1998 - Zaburzenia nerwicowe, zaburzenia osobowości i zachowania dorosłych : (według ICD-10) : psychopatologia, diagnostyka, leczenie
2000 - Psychoterapia : podręcznik dla studentów, lekarzy i psychologów
2002 - Psychopatologia zaburzeń nerwicowych i osobowości
2004 - Skuteczność psychoterapii poznawczej i psychodynamicznej (współautor: Jerzy A. Sobański)
kalendarium
1941 – wraz z rodzicami uwięziony w krakowskim getcie
1958 – ukończył studia medyczne w Akademii Medycznej w Krakowie
1959 – rozpoczął pracę w Szpitalu Psychiatrycznym w Jarosławiu
1959 – został członkiem Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego
1959 XI – rozpoczął pracę w Klinice Psychiatrycznej krakowskiej Akademii Medycznej jako asystent lecznictwa
1962 - został specjalistą I stopnia w zakresie psychiatrii
1964 – został członkiem Polskiego Towarzystwa Filozoficznego
1964 - rozpoczął pracę jako asystent naukowo-dydaktyczny
1965 – absolwent filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego
1965 - został specjalistą II stopnia w zakresie psychiatrii
1966 - obronił pracę doktorską na podstawie rozprawy Wyniki obciążania insuliną i glikozą w zespołach depresyjnych
1966 - odbył półroczny staż w Clinique Psychiatrique Universitee Louis Pasteur w Strasburgu
1968 - wstąpił do PZPR
1971 – został zatrudniony jako adiunkt w Klinice Psychiatrycznej AM
1971–1976 - kierował Gabinetem Psychoterapeutycznym w Szpitalu im. Stefana Żeromskiego w Krakowie
1976 – został kierownikiem Ośrodka Leczenia Nerwic ZOZ nr 1 w Krakowie
1976-1992 - kierował Zakładem Psychoterapii Akademii Medycznej
1976–1982 - specjalista wojewódzki w zakresie psychiatrii w województwie nowosądeckim
1979 - otrzymał stopień doktora habilitowanego
1983–1984 - pełnomocnik ministra zdrowia i opieki społecznej w zakresie psychiatrii dla województw przemyskiego i krośnieńskiego
1986 – odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi
1989–1995 - przewodniczący zarządu sekcji psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego
1990 - otrzymał tytuł naukowy profesora nauk medycznych
1992 - objął stanowisko kierownika Katedry Psychoterapii
1992 – został redaktorem naczelnym dwumiesięcznika Psychiatria Polska
2000 – odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski
2001 - profesor zwyczajnym w Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego
2009 – odznaczony Złotym Medalem za Długoletnią Służbę
2011 – otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej
2019 X 26 - spoczął w wojskowej części Cmentarza Rakowickiego
źródła:
https://krakow.wyborcza.pl/krakow/7,44425,24057194,zmarl-prof-jerzy-aleksandrowicz-legenda-polskiej-psychiatrii.html [dostęp 20-02-2024]
https://www.uj.edu.pl/wiadomosci/-/journal_content/56_INSTANCE_d82lKZvhit4m/10172/141013159 [dostęp 20-02-2024]
https://dziennikpolski24.pl/krakow-zmarl-prof-jerzy-aleksandrowicz-wybitny-psychiatra/ar/13594690 [dostęp 20-02-2024]
https://wiadomosci.onet.pl/krakow/krakow-nie-zyje-prof-jerzy-witold-aleksandrowicz/p7pqdhx [dostęp 20-02-2024]