Andrzej z Łabiszyna
(? - 10 czerwca 1498 Kraków)
filozof, kanonik katedry krakowskiej, teolog
biogram
Studiował w Akademii Krakowskiej i w Rzymie. Po przybyciu do Krakowa prowadził wykłady logiki i filozofii w Akademii Krakowskiej, został profesorem teologii, pełnił funkcję rektora i wicekanclerza Akademii.
Wybrany posłem Akademii do króla Kazimierza Jagiellończyka na sejm w Piotrkowie, w związku z zatargiem między Akademią a biskupem krakowskim Janem Rzeszowskim. Popadł w zatarg z królem i został skazany na banicję.
Po powrocie do Krakowa został dziekanem kolegiaty Św. Floriana oraz kanonikiem kapituły krakowskiej. Walczył z wpływami niemieckimi w Krakowie, w tym celu ufundował stałą predykaturę dla kaznodziei polskiego w kościele Św. Barbary.
Posiadał bogaty księgozbiór - w Bibliotece Jagiellońskiej zostało zachowanych 18 kodeksów, między innymi dzieła z zakresu prawa kanonicznego: Dekret Gracjana z komentarzem Bartłomieja z Brescii., Dekretały Grzegorza IX, Klementyny z komentarzem Jana Andrzejowego, homiletyki (zbiory kazań Bernarda z Clairvaux i Mikołaja z Liry) i teologii Suma teologiczna Tomasza z Akwinu, komentarz Dunsa Szkota do Sentencji.
Reprezentował spekulatywną teologię klasycznej scholastyki.
wybrane prace:
1480 - napisał dzieło O uczonych Akademii Krakowskiej mężach i losach tejże akademii
kalendarium
1461 – został bakałarzem
1477 IV 24 – został dziekanem Wydziału Filozoficznego
1478 – posłował na sejm w Piotrkowie
1479 – powrócił do Krakowa
1487–1488 – ponownie wybrany dziekanem Wydziału Filozofii
1489 – został doktorem i profesorem teologii AK
1496–1497 – pełnił funkcję rektora i wicekanclerza Akademii
źródła:
Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa–Kraków 2000