Andrzej z Łabiszyna

(? - 10 czerwca 1498 Kraków)

filozof, kanonik katedry krakowskiej, teolog

biogram

           Studiował w Akademii Krakowskiej i w Rzymie. Po przybyciu do Krakowa prowadził wykłady logiki i filozofii w Akademii Krakowskiej, został profesorem teologii, pełnił funkcję rektora i wicekanclerza Akademii.

           Wybrany posłem Akademii do króla Kazimierza Jagiellończyka na sejm w Piotrkowie, w związku z zatargiem między Akademią a biskupem krakowskim Janem Rzeszowskim. Popadł w zatarg z królem i został skazany na banicję.

           Po powrocie do Krakowa został dziekanem kolegiaty Św. Floriana oraz kanonikiem kapituły krakowskiej. Walczył z wpływami niemieckimi w Krakowie, w tym celu ufundował stałą predykaturę dla kaznodziei polskiego w kościele Św. Barbary.

           Posiadał bogaty księgozbiór - w Bibliotece Jagiellońskiej zostało zachowanych 18 kodeksów, między innymi dzieła z zakresu prawa kanonicznego: Dekret Gracjana z komentarzem Bartłomieja z Brescii., Dekretały Grzegorza IX, Klementyny z komentarzem Jana Andrzejowego, homiletyki (zbiory kazań Bernarda z Clairvaux i Mikołaja z Liry) i teologii Suma teologiczna Tomasza z Akwinu, komentarz Dunsa Szkota do Sentencji.

           Reprezentował spekulatywną teologię klasycznej scholastyki.

wybrane prace:

1480 - napisał dzieło O uczonych Akademii Krakowskiej mężach i losach tejże akademii

kalendarium

1461 – został bakałarzem

1477 IV 24 – został dziekanem Wydziału Filozoficznego

1478 – posłował na sejm w Piotrkowie

1479 – powrócił do Krakowa

1487–1488 – ponownie wybrany dziekanem Wydziału Filozofii

1489 – został doktorem i profesorem teologii AK

1496–1497 – pełnił funkcję rektora i wicekanclerza Akademii

źródła:

Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa–Kraków 2000