Arnolf z Mirzyńca
(? - przed 6 stycznia 1491 Kraków)
kanonik, doktor prawa kanonicznego i teologii
rodzina
herbu Jastrzębiec
pochodził ze wsi Mierzeniec położonej w diecezji płockiej
najprawdopodobniej wywodził się ze szlachty
syn Piotra, bratanek Mikołaja z Mirzyńca
biogram
Studiował w Akademii Krakowskiej, gdzie uzyskał tytuł bakałarza filozofii, doktora dekretów oraz doktora teologii. Został zawieszony w wykładaniu Sentencji, co było zjawiskiem wyjątkowym. Zarzucono mu, że wykłady lekceważył oraz prowadził je w dni wolne, co było zabronione przez statuty uniwersyteckie. Został profesorem teologii Akademii Krakowskiej, był czterokrotnie rektorem Akademii. Był kanonikiem krakowskim, płockim, gnieźnieńskim, proboszczem parafii Wszystkich Św. w Krakowie oraz kaznodzieją katedralnym.
Wraz z Adamem Dąbrowskim dziekanem poznańskim i rycerzem Marciszem z Wrocimowic został wysłany przez Kazimierza IV Jagiellończyka z poselstwem do Rzymu w sprawie zatwierdzenia Jana Rzeszowskiego na biskupa krakowskiego i takie potwierdzenie od Sylwestra II uzyskali. Ponownie z polecenia króla pełnił rolę dyplomaty uczestnicząc w Szramowie i Starej Wsi w zjeździe z przedstawicielami króla Węgier Macieja Korwina w sprawie uregulowania zatargów granicznych.
Zgromadził pokaźny księgozbiór, który przekazał bibliotekom kapituły krakowskiej i Collegium Maius, z jego biblioteki zachowało się do naszych czasów 16 rękopisów i 6 inkunabułów. Był zwolennikiem późnośredniowiecznej teologii praktycznej.
kalendarium
1448 – rozpoczął studia na Akademii Krakowskiej
1449 - studiował również nauki prawne
1451 - uzyskał tytuł bakałarza filozofii
1454-1465 – był altarystą ołtarza św. św. Szymona i Judy w katedrze krakowskiej z fundacji Jakuba z Zaborowa
1458 – został doktorem dekretów i wykładowcą prawa kanonicznego
1460 – 1470 - kanonik płocki
1462, 1462/1463, 1470/1471 oraz 1480/1481 – pełnił funkcję rektora
1465 – uzyskał inwestyturę na tzw. drewnianą plebanię kościoła Wszystkich Świętych w Krakowie
1468 - został kanonikiem gnieźnieńskim
1470 – został proboszczem kościoła Wszystkich Świętych w Krakowie
1470 31III – 16 IV – pełnił funkcję zastępcy nieobecnego w Krakowie, rektora Mikołaja ze Szczytna
1471 – uzyskał tytuł doktora teologii
1471 - był posłem Kazimierza IV Jagiellończyka do Rzymu w sprawie zatwierdzenia Jana z Rzeszowa na biskupa krakowskiego
1472 – wracając z Rzymu w Augsburgu kupił inkunabuł, który zachował się w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej
1472–1480 i 1486–1487 - pracował jako audytor w kurii biskupa krakowskiego Jana Rzeszowskiego
1473 – został profesorem teologii Akademii Krakowskiej, wykładał na Wydziale Teologicznym
1474 - został kanonikiem katedralnym krakowskim
1475 – uczestniczył w zjeździe węgierskim
1477 – został altarystą ołtarza św. Tomasza Apostoła w katedrze krakowskiej i kaznodzieją katedralnym
1486 – jako jeden z superarbitrów podpisał kompromis między Janem Pękosławskim, proboszczem miechowskim, a Mikołajem ze Strojnowa, plebanem w Chełmnie
źródła:
I. Pietrzkiewicz, Biblioteka kanoników regularnych w Krakowie w XV i XVI wieku, Kraków 2003, s. 84
Teresa Michałowska: Literatura polskiego średniowiecza. Warszawa 2011
H. Barycz, Arnolf z Mirzyńca, PSB I, 1935