os. Bohaterów Września 33
Kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy stoi przy ul. Próchnika na Os. Bohaterów Września, w pobliżu pętli tramwajowej na dzielnicy Mistrzejowice. Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy powstała w tym miejscu w 1990 z inicjatywy kardynała F. Macharskiego. Już rok wcześniej rozpoczęto przygotowania do budowy nowego kościoła i kardynał Macharski uroczyście poświęcił plac, na którym miała stanąć świątynia. Budowa trwała od 1991 do 1993 roku, w maju 1996 odbyła się uroczysta konsekracja kościoła.
Projekt kościoła opracowali Marcin Stępniewski-Janowski oraz Zbigniew Janowski (konstruktor). Jest to nie wysoka, murowana budowla na prostokątnym, podłużnym planie. Nakryta jest dwuspadowym dachem, w części północnej (od strony prezbiterium) dostawiona jest wieża zwieńczona krzyżem. W ścianach bocznych kościoła oraz w fasadzie umieszczone są wysokie okna - mają one oryginalną formę, wychodzących przed lico ściany trójkątnych, przeszklonych wykuszy. Fasadę kościoła ozdobiono barwą mozaiką – powyżej wejścia do kościoła, symetrycznie po bokach fasady zakomponowano dwie postaci Archaniołów: Michała i Gabriela, trzymających narzędzia Męki Pańskiej, wzorowane na aniołach na obrazie Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
Wnętrze kościoła to jedna, podłużna nawa i zamknięte prostokątnie prezbiterium. Przestrzeń nawy i prezbiterium jest dość niska, a nawa kościoła jest wyjątkowo długa. Patrząc ku sklepieniu zobaczymy częściowo odsłoniętą kratownicową konstrukcję dachu. Ściany pomalowane są na biało, ściany boczne są podzielone przez zakomponowane rytmicznie płaskie lizeny o ciemnym kolorze surowej cegły. We wszystkich okna umieszczone są kolorowe witraże, wykonane w 1998 przez pracownię K. R. Mysiakowskich w Gliwicach. Przedstawiono na nich postaci polskich świętych i błogosławionych.
Centralne miejsce zajmuje piękny, barokowy ołtarz z 1727 roku. Został on w 1993 odnowiony i przekazany dla parafii z kościoła św. Wojciecha z Rynku Głównego, a w 1994 poświęcony. Ołtarz jest w całości złocony, z wysoką, półkolistą wnęką i symbolicznym Okiem Opatrzności otoczony promienistą glorią w zwieńczeniu. We wnęce umieszczony został współczesny obraz z wizerunkiem Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Jest to wizerunek Matki Bożej z Dzieciątkiem, którym towarzyszą mniejsze postaci dwóch archaniołów: Michała z lewej strony i Gabriela z prawej strony. Archaniołowie trzymają przedmioty, nawiązujące do Męki Pańskiej – św. Gabriel trzyma krzyż i cztery gwoździe, a św. Michał naczynie z żółcią, włócznię i trzcinę z gąbką. Powyżej ołtarza umieszczony jest krucyfiks z figurą Ukrzyżowanego Chrystusa, a nad nim znajduje się nieduże okno, wpuszczające do prezbiterium strumień światła. Ustawiony w prezbiterium ołtarz, przy którym odprawiana jest Msza, swoim kształtem też nawiązuje do form zabytkowego ołtarza i jest w całości pozłocony.
W nawie kościoła na ścianach na ścianach zobaczymy płaskorzeźbione Stacje Drogi Krzyżowej – zostały zaprojektowane przez Annę Ogórek na podstawie rysunków Jana Styki i ukazana na nich jest tylko Głowa Chrystusa w koronie cierniowej.
Na terenie kościoła, po stronie północnej znajduje się tzw. Ogród Różańcowy – tam postawiono cztery figury (to przedstawienia, oznaczające cztery grupy Tajemnic Różańca: Radosne, Bolesne, Chwalebne i Światła) oraz betonowe kule z nazwami kolejnych dwudziestu Tajemnic Różańca. Miejsce to powstało, by upamiętnić powstanie Tajemnic Światła, które wprowadził do tej modlitwy Jan Paweł II.
Przy kościele stoi również figura Matki Bożej Nieustającej Pomocy z tablicą upamiętniającą XXV-lecie Pontyfikatu Jana Pawła II, a w ogrodzeniu kościoła, w niektórych murowanych słupach umieszczono płaskorzeźby ze scenami z Drogi Krzyżowej.