Dzisiejsza data:

           Nazwa Górka Kościelnicka, dawniej Gorka, Górka Wrzodowa, Wrzodowa Gora, Wrzodowa Góra jest nazwą topograficzną, drugi człon nazwy pochodzi od nazwy miejscowej Kościelniki.

           W XVI - XVIII wieku wieś nosiła nazwę Górka Wrzodowa, określenie Wrzodowa pochodzi od nazwy osobowej Wrzód, które było przezwiskiem jednego z właścicieli wsi Mikołaja Kurozwęckiego. Według tradycji miejscowej nazwa Wrzodowa pochodzi od cudownego obrazu w tutejszym kościele, przy którym chorzy znajdowali uzdrowienie w czasie epidemii.

            Wieś była położona 17 km na północny - wschód od centrum Krakowa, graniczyła od północy z Węgrzynowicami, od północnego - wschodu z Wróżenicami, od południowego - zachodu z Ruszczą, od wschodu z Tropiszowem, od południa z Kościelnikami. W średniowieczu pomiędzy Górką, a Ruszczą znajdowała się dawna wieś, dziś już nieistniejąca, Mikluszowice.

           Zabudowa wsi Górka miała charakter skupiony, pasmowy, typu szeregówki. Najstarsza część osadnicza znajdowała się w rejonie skrzyżowania dzisiejszych ulic J. Ostafina i S. Calińskiego oraz ul. Podbiałowej.

           Pierwsza wzmianka źródłowa o wsi pochodzi z lat 1373 - 1374, kiedy to powstała parafia pod wezwaniem Wszystkich Świętych w Górce. Wieś stanowiła własność szlachecką, w latach 1374 - 1398 była w posiadaniu Piotra (Piotrasza) z Górki. W 1408 Mikołaj z Górki i Świeradzic oraz Włodek z Kościelca sprzedali wieś Maciejowi z Pstroszyc. W latach 1423 - 1441 jako właściciel występuje Bartłomiej (Bartosz) z Górki, pisarz generalny ziemi krakowskiej. W 1443 Wojciech Kaczka sprzedał wieś Janowi z Koniecpola herbu Pobóg (zm.1455) kanclerzowi Królestwa Polskiego. Według relacji Jana Długosza z lat 1470 - 1480 stanowiła własność Jakuba Koniecpolskiego (zm.1481) proboszcza parafii św. Floriana w Krakowie oraz kanonika gnieźnieńskiego. We wsi znajdowało się wówczas 6 łanów kmiecych oraz wzmiankowane były 2 karczmy. W 1488 Dorota z Sienna, wdowa po kanclerzu Janie Koniecpolskim sprzedała wieś Andrzejowi z Oleśnicy (zm. 1496), kasztelanowi bieckiemu i sądeckiemu oraz Janowi Piotrowskiemu archidiakonowi sandomierskiemu. W 1491 właścicielem Górki został Krzesław z Kurozwęk (zm.1503) kanonik krakowski, kanclerz Królestwa Polskiego. Następnie wieś w posiadaniu w 1504 Mikołaja z Kurozwęk zwanego Wrzód (zm.1507), wojewody lubelskiego. Wieś wchodziła w skład klucza kościelnickiego.

            Po 1508 znajdowała się w rękach starosty szydłowskiego Hieronima z Kurozwęk (zm.1519/1520). Majątek odziedziczyła po nim córka Anna z Kurozwęckich, która wyszła za mąż za Jana Włodzisławskiego (zm. 1564) łowczego sandomierskiego, przedstawiciela wpływowego rodu małopolskiego Lanckorońskich. Był on jednym z pierwszych zwolenników reformacji w Małopolsce, pełnił funkcję seniora kalwińskiego Kościoła. W 2. połowie XVI wieku znajdował się podobno zbór protestancki w Górce Kościelnickiej.

             W 1581 wieś należała do Włodzisławskiego zapewne jednego z synów zmarłego Jana: Hieronima (zm. po1605) łowczego sandomierskiego lub Krzysztofa (zm. 1591) kasztelana małogoskiego, radomskiego. Według rejestrów dóbr województwa krakowskiego z 1629 wieś stanowiła własność Stanisława Lubomirskiego, wojewody ruskiego. W 1680 wieś należała do Lubomirskich, zapewne do Józefa Karola Lubomirskiego. W 1773 dobra kościelnickie, w tym Górkę nabyła rodzina Wodzickich. W 1792 Górka Kościelnicka liczyła 126 mieszkańców, 19 domów, znajdował się tu dwór, folwark, młyn, karczma.

            Górkę Kościelnicką włączono do Krakowa w 1951 jako część dzielnicy Nowa Huta, od 1991 należy do XVIII dzielnicy samorządowej Nowa Huta.

Zabytki:

            W Górce Kościelnickiej znajdował się wzmiankowany już w XV wieku, drewniany kościół parafialny pod wezwaniem Wszystkich Świętych. Obecny drewniany kościół o konstrukcji zrębowej powstał w 1648, został poświęcony w 1698 przez Stanisława Szembeka, ówczesnego biskupa sufragana krakowskiego, późniejszego prymasa Polski. Kościół został odnowiony w 1777, prace przy odnowie kościoła były prowadzone również w latach 1855, 1860, 1885 oraz 1994 - 2000.

            Obok kościoła znajduje się dwukondygnacyjna murowana dzwonnica klasycystyczna z początku XIX wieku, wewnątrz marmurowe epitafium Eliasza Wodzickiego (zm.1805).

            Przy kościele znajduje się mały cmentarz, na którym znajdują się nagrobki Potockich, właścicieli Górki oraz Zapalskich, właścicieli sąsiednich Węgrzynowic, zbiorowa mogiła żołnierzy austriackich z 1914 roku.