Heinrich Castiglione
(1790 Dukla – 22 kwietnia 1853 )
hrabia, wojskowy austriacki, komendant garnizonu Kraków
biogram
Po upadku rewolucji krakowskiej wkroczył na czele wojsk austriackich do Krakowa. Został mianowany wojskowym komendantem garnizonu, złożonego z wojsk trzech mocarstw; faktycznie podporządkowano mu cywilno-wojskową Tymczasową Radę Administracyjną, której formalnie przewodniczył W. Kopff, utworzoną w miejsce rozwiązanego Senatu WMK.
Po włączeniu Rzeczypospolitej Krakowskiej do Austrii przekazał władzę cywilną w ręce komisarza nadwornego hrabiego M. Deyma.
Utworzenie Gwardii Narodowej i powstanie Komitetu Obywatelskiego spowodowało zaostrzenie stosunków pomiędzy austriacką biurokracją i wojskiem a społeczeństwem skutkujące zarządzeniem ostrego pogotowia w garnizonie krakowskim. Generał Castiglione wprowadził na ulice wzmocnione patrole wojska i obowiązek zaciemniania okien. Kiedy starosta Wilhelm Krieg zakazał wyrobu broni (kos i pik) i wpuszczania do Galicji nowych grup wychodźców, lud wzburzył się, zaatakował i zdemolował biuro starosty, członkowie Komitetu osobiście obronili starostę przed napaścią i oddali pod opiekę dowództwa austriackiego. Krieg zrzekł się władzy i oddał ją w ręce generała Castiglione.
Żołnierze austriaccy wkroczyli do zakładu kowala Millera na Stradomiu, konfiskując kosy i piki, sporządzone dla Gwardii Narodowej. Doszło do przepychanek, a następnie do bójki z wciąż gęstniejącym tłumem gapiów. Wojsko dało salwę, nie raniąc jednak nikogo. Castiglione zdecydował się na użycie wojska do likwidacji barykad. Zmuszony do wycofywania się w kierunku Wawelu, został na ulicy Grodzkiej zraniony w policzek czcionkami drukarskimi wyrzuconymi z okien jednej z kamienic. Po powrocie na Wawel nakazał zbombardować miasto z ustawionych na wzgórzu armat, zmuszając Komisję Narodową do kapitulacji.
Dwa burzliwe dni, poprzedzone kilkoma tygodniami marzeń o wolności, kosztowały Austriaków 8 zabitych i 50 rannych, liczba poległych w mieście wyniosła trzydzieści kilka osób. Uroczysty pogrzeb ofiar bombardowania i walk ulicznych stał się podniosłą manifestacją patriotyzmu całego społeczeństwa.
Bombardowanie Krakowa odbiło się głośnym echem w całej Europie i doprowadziło do usunięcia Kriega i Castiglione. Odwołany ze stanowiska wyjechał z Krakowa w pierwszych dniach maja 1848 roku.
Zmarł w wyniku rany głowy odniesionej w walkach ulicznych w Krakowie.
kalendarium
1803 – wstąpił do 7. pułku piechoty w stopniu podchorążego
1805 – odbył kampanię we Włoszech
1831 – pułkownik huzarów w Liechtensteinie
1836 – generał major na Węgrzech
1845 – feldmarszałek porucznik w Siedmiogrodzie
1846 III 2 – Tyssowski złożył władzę, generał Collin zażądał bezwarunkowego poddania się miasta
1846 III 3 – do Krakowa wkraczają wojska rosyjskie, a dopiero po nich oddziały austriackie
1846 III 4 – na czele wojsk austriackich do Krakowa wkracza feldmarszałek Castiglione
1846 III 7 – został mianowany komendantem garnizonu
1846 XI 16 – przekazał władzę cywilną w ręce M. Deyma
1848 III 28 – powstał Komitet Obywatelski i zaczęto organizować gwardię narodową
1848 III 31 – ogłoszono statut Gwardii Narodowej
1848 IV 5 – na wiecu w Kolegium Nowodworskim uchwalono przekształcenie Komitetu Obywatelskiego w Komitet Narodowy
1848 IV 25 – tłum zdemolował biuro starosty Kriega
1848 IV 26 – doszło do rozruchów i bombardowania miasta z Wawelu
1848 IV 27 – Castiglione przyjął kapitulację miasta
1848 IV 29 – odbył się uroczysty pogrzeb ofiar walk
1848 XII 1 – dowódca okręgu wojskowego w Ödenburgu
1849 – przeszedł na emeryturę
źródła:
Stanisław Piwowarski (red.), Ziemia Miechowska w walce o wolność, t. 1, Kraków-Miechów 2012
Jaromir Hirtenfeld, Hermann Meynert, Oesterreichisches Militär-Konversations-Lexikon, Wiedeń 1851