Matejko

             Niusi

Ach, nic się nie zmieniło. Wszystko jest tak samo,

Tak samo stoi Wawel wśród śnieżnej zamieci

I wieczorem tak samo nad Floriańską bramą

Na niebie granatowym srebrny księżyc świeci.

Ten sam co tyle razy powiew wiatru świeży

Nagle w Rynek zawionął, wiosnę wróżąc rychłą.

Więc pełen jeszcze wspomnień, każesz by ucichło

Sercu, co ciągle kocha i w nic już nie wierzy.

Nie chcesz by mógł je złudzić jakiś hejnał chmurny,

Jakiś z brązu bohater owinięty w bluszcze,

Nie chcesz trąb słuchać hucznych, ni widzieć koturny

Pod którymi jak zawsze spieniona krew pluszcze.

I tylko nocą słyszysz: trzeszczą stare graty

I jakieś wielkie płótno blask rzuca złotawy.

I widzisz: mały człowiek, Matejko garbaty

Maluje: „Starzyńskiego na murach Warszawy”.

                        Jan Lechoń