ul. Komandosów 18
Kościół Matki Boskiej Fatimskiej jest kościołem parafialnym na osiedlu Podwawelskim, w Dzielnicy VIII Dębniki. Stoi wśród zabudowań mieszkalnych, przy ul. Komandosów, w bliskim sąsiedztwie małego zabytkowego kościoła św. Bartłomieja, który pełni dziś funkcję kościoła filialnego parafii.
Kościół wznoszono w tym czasie, gdy rozbudowywało się osiedle, a zabytkowy kościółek św. Bartłomieja przestał być wystarczający dla jego mieszkańców. Nowa świątynia miała również być dziękczynnym wotum za uratowanie życia Ojcu Świętemu w zamachu w 1981 roku.
Początki powstania nowej parafii na os. Podwawelskim sięgają lat 70. XX wieku, kiedy to z inicjatywy ks. kardynała Karola Wojtyły przy kościółku św. Bartłomieja powstało duszpasterstwo. Wtedy też rozpoczęto starania o pozwolenie na budowę nowego, dużego kościoła. Zezwolenie otrzymano w 1982, i już w maju tego samego roku ks. kardynał F. Macharski poświęcił plac pod budowę. W rok później w czasie swojej wizyty w Krakowie papież Jan Paweł II poświęcił uroczyście kamień węgielny. W 1985 biskup Kazimierz Górny poświęcił figurę Matki Boskiej Fatimskiej, przeznaczoną dla kościoła, a w czerwcu 1986 kardynał F. Macharski wmurował w fundamenty kościoła kamień węgielny. Rok później kardynał Macharski poświęcił trzy dzwony dla kościoła odlane w Przemyślu w pracowni Felczyńskich, nazwane imionami: „Matka Boża Fatimska”, „Św. Bartłomiej Apostoł” oraz „Jan Paweł II”, natomiast w październiku 1998 miała miejsce uroczysta konsekracja nowego kościoła parafialnego.
Kościół Matki Boskiej Fatimskiej zbudowano według projektu Małgorzaty Grabackiej i współpracujących z nią architektów: Jana Grabackiego oraz Przemysława Gawora. Kościół ten jest budowlą centralną, wzniesioną na planie zbliżonym do kwadratu. Jego masywna bryła przypomina kształtem rozpięte na wietrze żagle, a duży, wysoki na ponad 30 m krzyż, który wyrasta ze ściany bocznej kościoła od strony zachodniej – górujący nad nimi, strzelisty maszt. W południowo-zachodniej części budowli stoi wieża-dzwonnica z trzema dzwonami. Elewacje mają biały kolor, a do wnętrza prowadzą trzy wejścia – od strony wschodniej, południowej oraz zachodniej.
Przekryte stropem o konstrukcji żelbetowej, obszerne wnętrze jest jasne, zdominowane bielą ścian. Zostało zaprojektowane przez Małgorzatę Grabacką i Stefana Dousę. Nie ma w nim wyraźnego podziału na nawy i prezbiterium, są one jedynie zaznaczone przez niewielkie ścianki i podkreślone przez drewniane płaszczyzny stropu. Przestrzeń wnętrza oświetlają umieszczone wysoko pod sklepieniem okna.
Część prezbiterialna jest podniesiona o kilka stopni i zamknięta prostą ścianą. Najważniejszym punktem w kościele, koncentrującym skupienie wiernych jest zaprojektowany przez S. Douse i wykonany przez kamieniarza Tadeusza Sumke ołtarz główny. Tworzy go mała figurka Matki Boskiej Fatimskiej, ustawiona na dużym, stylizowanym liściu dębu o zgeometryzowanym kształcie, wykonanym z kamienia – serpentynitu, w ciemnym zielonym kolorze. Poniżej figury umieszczone jest tabernakulum, wykonane w 1995 również według projektu S. Dousy oraz biała, marmurowa mensa ołtarzowa. Po lewej stronie prezbiterium została wydzielona przestrzeń dla obrzędów Chrztu, tam też stoi marmurowa chrzcielnica. Natomiast po prawej stronie, w północno zachodnim narożniku kościoła znajduje się Kaplica Pana Jezusa Miłosiernego. Tam ustawiony jest nieduży ołtarz z obrazem „Jezu Ufam Tobie”. W tej części kościoła na ścianach zobaczymy wykonane w 1998 przez A. Łepkowskiego obrazy z przedstawieniami świętych: Wojciecha, Stanisława, Kazimierza, Maksymiliana Maria Kolbe, Brata Alberta Chmielowskiego, Królowej Jadwigi oraz Siostry Faustyny.
Kolor zielony, który zdecydowanie dominuje w wystroju prezbiterium, pojawia się również w innych elementach wyposażenia kościoła – zielone są konfesjonały, ławki oraz dywany. Zwiedzając wnętrze kościoła zwróćmy uwagę na barwne malowidła ze Stacjami Drogi Krzyżowej w płaskich, wysokich prostokątnych wnękach na ścianach, zakomponowane od kruchty wschodniej do południowej oraz od kruchty do prezbiterium. Malowidła zostały wykonane przez Wiesława Winka w latach 1998 - 1999, i zwracają uwagę nie tylko swoją nowatorską, ekspresyjną formą, ale również niezwykle żywą, ciepłą i intensywną kolorystyką zdominowaną przez soczystą zieleń i mocne czerwienie oraz złocenia.
W dolnym poziomie kościoła znajdują się salki katechetyczne oraz kaplica Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Wnętrze kaplicy zaprojektowała M. Grabacka. Zobaczymy tam między innymi ołtarz papieski z pielgrzymki papieża Jana Pawła II do Polski w 1983, chrzcielnicę, Stacje Drogi Krzyżowej namalowane przez Tadeusza Łepkowskiego oraz obrazy: Matki Boskiej Nieustającej Pomocy oraz Matki Boskiej Częstochowskiej.