os. Szklane Domy 7
Kościół parafialny Matki Boskiej Częstochowskiej jest usytuowany w skrzyżowaniu ulic Struga i Solidarności na Osiedlu Szklane Domy - jednym z osiedli Dzielnicy XVIII Nowa Huta.
W latach siedemdziesiątych Nowa Huta posiadała dwie duże parafie – parafię św. Bartłomieja w Mogile oraz parafię Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bieńczycach. Z inicjatywy ks. kardynała Karola Wojtyły, w 1976 narodził się pomysł, aby te dwie bardzo duże i liczne parafie podzielić na kilka mniejszych. Mimo braku pozwolenia władz na wznoszenie nowych świątyń, idea ta została zrealizowana i parafia bieńczycka została podzielona na cztery mniejsze a parafia mogilska na dwie. Centrum Nowej Huty powierzono wówczas cystersowi O. Niwardowi.
Mimo zdecydowanego sprzeciwu ze strony władz, O. Niward bardzo starał się o pozwolenie na zbudowanie nowej parafialnej świątyni. Dopóki jednak kościoła nie było, ludzie gromadzili się przy przydrożnym krzyżu, gdzie odprawiano nabożeństwa i Mszę Świętą. W 1979, po pierwszej pielgrzymce papieża Jana Pawła II do Polski sytuacja stała się bardziej sprzyjająca i dzięki wytrwałości O. Niwarda, uzyskano zgodę na budowę kościoła w miejscu przy krzyżu, gdzie już od lat wierni gromadzili się na wspólnej modlitwie. Oficjalne podpisanie zgody nastąpiło 5.III.1981, a w 1982 poświęcono uroczyście plac pod budowę. Świątynię zaprojektowali dwaj architekci: Krzysztof Dyga i Andrzej Nasfeter. Konstrukcja dachu jest dziełem innych architektów - Romana Ciesielskiego i Zdzisława Mazura.
Najpierw wzniesiono zabudowania gospodarcze – zorganizowano tam pomieszczenia mieszkalne dla Ojców Cystersów oraz sale katechetyczne i kaplicę. Kościół został wybudowany w latach 1984 - 1994, ale parafię erygowano już wcześniej – w 1983 roku. Uroczyste poświęcenie nowej świątyni odbyło się 11. VI. 1995 roku.
Kościół na Szklanych Domach przyciąga dziś uwagę przede wszystkim swoją bardzo oryginalną formą. Wzniesiony został na wielobocznym planie z czerwonej cegły, przykryty jest wysokim dachem zajmującym ponad 2/3 całej budowli. Dach kościoła ma charakterystyczny nieregularny, wielogrzbietowy kształt, wzbogacony o liczne przeszklenia. Jego dynamiczna, jakby postrzępiona forma budzi skojarzenia ze sztuka futurystyczną.
Wewnątrz kościoła, poniżej stropu wykonano konstrukcję z prętów w kolorze ciemnobrązowym, która miała dekorować wnętrze i przypominać konstrukcję kryształu. Podobna konstrukcja z prętów znajduje się nad wejściem do kościoła. Jak słusznie zarzuca się twórcom – konstrukcje te wyglądają jak rusztowania ustawiane w czasie budowy.
Obszerna przestrzeń w kościele jest jednolita, nie została wyraziście podzielona na nawy ani prezbiterium - część prezbiterialna została wyróżniona przez podwyższenie o trzy stopnie. Ściany nie zostały pomalowane i mają kolor surowej, czerwonej cegły. W ścianie zamykającej prezbiterium widzimy trzy wysokie arkadowe nisze, z namalowanym niebem i chmurami. Na takim malarskim tle w niszach umieszczono: w środku obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, oprawiony w złotą ramę, po lewej stronie: drewniany krucyfiks, a po prawej: drewnianą figurę Chrystusa Zmartwychwstałego. Marmurowy stół eucharystyczny i ambona mają proste, kubiczne formy.
W pozostałych ścianach w kościele również wykonano podobne półkoliste nisze z czerwonej cegły, nie otynkowane. Na parapecie chóru muzycznego umieszczone są płaskorzeźbione i polichromowane Stacje Drogi Krzyżowej. Przy kościele znajduje się kaplica bł. Wincentego Kadłubka – jest on drugim patronem kościoła. Kaplicę oddziela od kościoła barwny witraż wykonany według projektu Józefa Ząbkowskiego.
Od strony północno-zachodniej do kościoła przylegają zabudowania klasztorne Ojców Cystersów, zgrupowane wokół trzech prostokątnych wirydarzy.
Opracowała Katarzyna Zychowicz