Zyta Burbon-Parmeńska
Zita Maria delle Grazie Adelgonda Micaela Raffaela Gabriella Giuseppina Antonia Luisa Agnese
(9 V 1892 Villa delle Pianore, Włochy - 14 III 1989 Zizers, Szwajcaria)
cesarzowa Austrii i królowa Węgier, służebnica Boża Kościoła katolickiego
rodzina
Była piątym dzieckiem Roberta I, ostatniego panującego księcia Parmy oraz jego drugiej żony Marii Antoniny, księżniczki portugalskiej z rodu Braganza. Jej siostra przyrodnią była Maria Luiza Burbon-Parmeńska, królowa Bułgarii.
Poślubiła arcyksięcia Karola Habsburga, dzieci:
Otto (1912-2011), arcyksiążę Austrii, księżniczka Regina von Sachsen-Meiningen (1925-2010)
Adelajda (1914-1971)
Robert (1915-1996), księżniczka Małgorzata Sabaudzka-Aosta (ur. 1930)
Feliks (1916-2011), księżniczka Anna Eugenia d’Aremberg (ur. 1925)
Karol Ludwik (1918-2007), księżniczka Yolande de Ligne (ur. 1923)
Rudolf (1919-2010), 1. hrabina Ksenia Czerniszew-Bezobrazoff (1929-1968), 2. księżniczka Anna Gabriella de Wrede (ur. 1940)
Charlotta (1921-1989), Jerzy, książę Meklemburgii
Elżbieta, pogrobowiec (1922-1993), książę Henryk z Liechtensteinu
biogram
Małżeństwo Zyty i Karola okazało się bardzo udane, oboje byli w sobie zakochani. Po śmierci cesarza Franciszka Józefa I Karol, jako pierwszy w kolejce do tronu, został koronowany wraz z Zytą, 30 grudnia, w Budapeszcie.
Zyta, przezywana Włoszką, została oskarżona o to, że zaprotegowała mężowi swoich braci. Trudne okoliczności wojenne nie przysporzyły Zycie popularności: naród austriacki uważał ją za cudzoziemkę, intrygantkę, rządzącą mężem. Po zakończeniu wojny, 12 listopada 1918 roku, w Austrii proklamowano republikę. Za radą Zyty, Karol nie zgodził się abdykować. Para cesarska zmuszona do opuszczenia kraju udała się do Szwajcarii. Tam wraz z dziećmi żyła w bardzo ciężkich warunkach.
Po śmierci cesarza Karola, który umarł na zapalenie płuc, Zyta została sama z siedmiorgiem dzieci oczekując jeszcze nienarodzonej córki Elżbiety. Po przyjęciu przez hiszpańskiego króla Alfonsa XIII zajęła się wyłącznie rodziną. Później była cesarzowa udała się do Belgii.
Do Austrii wróciła dopiero w 1982 roku, serdecznie witana przez swoich dawnych poddanych. Zmarła siedem lat później, w wieku 97 lat. Jej ciało zostało przewiezione ze szwajcarskiego domu starców do Wiednia, gdzie została pochowana ze wszystkimi honorami w Krypcie Cesarskiej w Kościele Kapucynów.
10 grudnia 2009 ordynariusz Le Mans, bp Yves Le Saux, uroczyście otworzył proces beatyfikacyjny sługi Bożej cesarzowej Zyty. Jej małżonek, cesarz Karol, został beatyfikowany 3 października 2004 roku przez papieża Jana Pawła II.
1917 V 5 – wraz z mężem Karolem odwiedziła Kraków