Nazwa Stryjów, dawniej Striiow, Stryiow to nazwa dzierżawcza wskazująca na pierwotny związek własnościowy osady z osobą nazywaną Stryj, Stry. Zabudowa osady w rejonie dzisiejszej ul. Tartakowej miała charakter rozproszony, typu samotni.

Położenie

            Wieś Stryjów była położona w równinie nadwiślańskiej, 15 km na wschód od centrum Krakowa. Graniczyła od północy z Branicami, od zachodu z Wolą Rusiecką, od wschodu z Wyciążem i Przylaskiem Rusieckim, od południa granicę osady wytyczała Wisła.

Historia

           Wieś powstała na terenach należących od średniowiecza do klucza posiadłości ziemskich rodu Branickich herbu Gryf z siedzibą posiadłości w pobliskich Branicach. W 1360 Wierzbięta z Branic za zgodą króla Kazimierza Wielkiego przeniósł Branice i okoliczne wsie, w tym Stryjów z prawa polskiego na prawo niemieckie średzkie. W 1532 Stryjów był w posiadaniu Mikołaja Branickiego.

            Wieś wzmiankowana w źródłach w 1581 jako Striiow. Znajdowała się tu przystań rzeczna, która odgrywała znaczną rolę w transporcie soli z żup wielickich. W Stryjowie powstały znaczne magazyny i składy solne; przystań funkcjonowała do połowy XVII wieku.

            W rejestrze poborowym województwa krakowskiego z 1629 odnotowano, że wieś należała do Jana Klemensa (I) Branickiego (zm. 1657) starosty wielickiego, podkomorzego krakowskiego. W 1680 wieś należała do Stefana Mikołaja Branickiego (zm. 1709) wojewody podlaskiego. Wieś stanowiła własność rodu Branickich do końca XVIII wieku.

            W 1789 osada liczyła 19 chałup oraz 238 mieszkańców.

            W XIX wieku Stryjów stanowił część Branic i należał do rodziny Badenich.