Dzisiejsza data:

Przylasek Rusiecki (Las Rusiecki)

           Pierwotnie wieś nosiła nazwę Las Rusiecki. Pierwszy człon nazwy Przylasek Rusiecki ma charakter topograficzny, pochodzi od słowa przylasek, czyli mały lasek położony przy większym. Drugi człon nazwy ma charakter dzierżawczy i wskazuje, że obszar, na którym powstała osada niegdyś należał do posiadłości Branickich z siedzibą w Ruszczy.

           Osada powstała na terenach dawnego starorzecza Wisły, była często niszczona przez wylewy rzeki. W 2. połowie XIX wieku wieś sąsiadowała od północy z Wyciążem, od zachodu z Branicami (przysiółki Wola Rusiecka, Stryjów), od wschodu z Przylaskiem Wyciąskim, od południa granicę wytyczała rzeka Wisła. Zabudowa wsi miała charakter skupiony, wielopasmowy, typu widlicy. Najstarsze zabudowania powstały wzdłuż dzisiejszej ulicy Rzepakowej od skrzyżowania z ulicą Ciekowiec po ulicę Trzcinową, Tarasową.

           Przed 1782 przynależała do parafii pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Grabiu, następnie parafii pod wezwaniem św. Grzegorza w Ruszczy.

           Wieś zapewne powstała w XVIII wieku na skutek wyrębu okolicznych lasów .

           Pierwsza wzmianka źródłowa o osadzie pochodzi z lat 1782 - 1783, należała do klucza dóbr szlacheckich z siedzibą w Branicach. W 1791 wieś stanowiła własność Izabelli z Poniatowskich Branickiej (1730 - 1808) kasztelanowej krakowskiej, która była siostrą króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Wieś z przyległością Kępą Rusiecką liczyła 279 mieszkańców oraz 47 domów. W XIX wieku wieś była w posiadaniu szlacheckich rodzin Badenich, a następnie Popielów. W 1870 wieś z Kępą liczyła 287 mieszkańców. Właścicielem obszaru dworskiego był Paweł Popiel (1807 - 1892) publicysta, ideolog i działacz polityczny, przedstawiciel konserwatystów krakowskich. Posiadłość dworska liczyła 132 morgów, gromada zaś posiadała 154 morgów, W 1890 obszar dworski należał do Zofii Popielowej.

            W 1931 wieś liczyła 52 budynki oraz 307 mieszkańców. Na południowy - zachód od osady w miejscu dawnych żwirowni powstało kilkanaście zbiorników wodnych o łącznej powierzchni ponad 80 ha, poprzecinanych groblami.