Pierwotnie osada nosiła nazwę Las, Las Nadwiślański, Przylasek Kościelnicki.
Pierwszy człon nazwy Las ma charakter topograficzny. Drugi człon nazwy ma charakter dzierżawczy i wskazuje, że obszar, na którym powstała osada należał do klucza ziemskiego z siedzibą w Kościelnikach.
Osada powstała na terenach dawnego starorzecza Wisły, była często niszczona przez wylewy rzeki. Wieś sąsiadowała od północy z Wolicą, od zachodu z Przylaskiem Wyciąskim, od wschodu granicę wytyczał Potok Kościelnicki, południową granicę wytyczała rzeka Wisła. Zabudowa osady miała charakter rozproszony, typu samotni. Zabudowania powstały wzdłuż dzisiejszej ulicy Brzeskiej, Nadwodnej.
W końcu XVIII wieku przynależała parafii pod wezwaniem św. Wojciecha w Pobiedniku Małym.
Osada powstała zapewne w XVIII wieku. W 1787 stanowiła własność Eliasza Wodzickiego (zm. 1805) generała wojsk koronnych, starosty krakowskiego. Folwark liczył 90 mieszkańców, znajdowało się tu 24 domy, w tym browar, karczma. Na północ od wsi znajdował się pałacyk Ochocza. Po śmierci Eliasza Wodzickiego dobra kościelnickie były w posiadaniu Józefa Wodzickiego (1773 - 1847).
Po 1815 Las Kościelnicki stał się osadą nadgraniczną, położoną tuż przy granicy pomiędzy Rzeczpospolitą Krakowską a Królestwem Polskim, po 1846 w bezpośrednim sąsiedztwie granicy monarchii austriackiej z terytorium Cesarstwa Rosyjskiego. Po 1847 właścicielem posiadłości Las Kościelnicki był Henryk Wodzicki (1813 - 1884) polityk, prezes Towarzystwa Rolniczego Krakowskiego. W 1849 majątek nabył hrabia Stefan Potocki (1820 - 1891). W 1868 posiadłości kościelnickie powróciły do rodziny Wodzickich za sprawą małżeństwa Marii Teresy Potockiej, z Romanem Wodzickim (1839 - 1893).
W 1870 Wolica wraz z przysiółkami Las Kościelnicki oraz Rogów, liczyła 348 mieszkańców. W 1884 Las Kościelnicki liczył 128 mieszkańców, obszar dworski stanowił własność Marii Teresy Wodzickiej.
Przy dzisiejszej ul. Drożyska w 1981 został wzniesiony kościół pod wezwaniem Matki Bożej Częstochowskiej i św. Maksymiliana Kolbego, według projektu P. Komornickiego, będący wotum na rocznicę 600-lecia obecności obrazu Matki Bożej na Jasnej Górze w Częstochowie.