Wyciąże
Nazwa Wyciąże, dawniej Wilczanze, Wylczansze, Wylciąże jest nazwą, której pochodzenie nie jest do końca jasne, obecna forma nazwy występuje od 1581 roku
Wieś była położona przy dawnym trakcie z Krakowa przez Wawrzeńczyce do Sandomierza (dzisiejsza ul. Igołomska), 15 km na wschód od centrum Krakowa. Graniczyła od zachodu z Ruszczą oraz Branicami, od północnego - wschodu oraz wschodu z Kościelnikami, na południu z Przylaskiem Rusieckim oraz wzdłuż linii Wisły, od południowego - wschodu z Wolicą. Zabudowa wsi miała charakter zwarty, typu nawisowo - rynkowego. Najstarsza zabudowa powstała w rejonie skrzyżowania dzisiejszych ulic Wyciąskiej z Tymiankową oraz Prawocheńskiego oraz wzdłuż ul. Wyciąskiej do zbiegu z ul. Ziemską.
Od czasów średniowiecza wieś podlegała parafii pod wezwaniem św. Grzegorza w Ruszczy.
Na terenie Wyciąża znajduje się szereg stanowisk archeologicznych (w tym piece garncarskie, hutnicze) oraz pozostałości osady wczesnośredniowiecznej z VII - XIII wieku.
Pierwsza wzmianka źródłowa o wsi pochodzi z 1338 jako Wilczanze. W 1388 król Kazimierz Wielki potwierdził wytyczenie granic wsi. Wyciąże należało do najbogatszych wsi prestymonialnych kapituły katedralnej krakowskiej. Według relacji Jana Długosza z lat 1470 - 1480 wieś dzierżawił kanonik krakowski Jan Rafał z Tarnowa herbu Leliwa, (zm. około 1480), pleban kościoła Wszystkich Świętych, biskup nominat przemyski.
We wsi wzmiankowano 14 łanów kmiecych, 7 zagrodników, miały się tu znajdować 3 karczmy, dwór kapitulny, znaczne zabudowania folwarczne kapituły, lasy, 4 stawy oraz jezioro Szubienin (Schubyenyn). W 1516 wieś była dzierżawiona przez Mikołaja Bedleńskiego (zm.1540) scholastyka krakowskiego, późniejszego wikariusza generalnego krakowskiego. Bedleński wybudował w Wyciążu nowy dwór oraz zabudowania folwarczne. W 1529 wieś stanowiła uposażenie kanonika krakowskiego Jakuba z Arciszewa (zm.1533) profesora i rektora Akademii Krakowskiej, późniejszego wikariusza generalnego i oficjała krakowskiego. W 1581 wieś w posiadaniu ks. Marcina Ziołkowskiego, kanonika krakowskiego. W 1. połowie XVII wieku wieś dzierżawił i wzorowo zarządzał Tomasz Oborski (1571 - 1645) kanonik krakowski, następnie wieloletni biskup sufragan krakowski. Zabudowania dworskie oraz folwarczne znajdowały się po wschodniej stronie placu wiejskiego w rejonie dzisiejszej ul. Tymiankowej. W rejestrze poborowym województwa krakowskiego z 1629 odnotowano, że wieś stanowiła własność kapituły krakowskiej. W 1789 wieś pozostawała w posiadaniu kapituły krakowskiej, liczyła 475 mieszkańców oraz 70 domów. We wsi znajdował się dwór kapituły, 2 karczmy oraz młyn. W 1799 wieś dzierżawił ks. Mikołaj Wybranowski (zm. 1808), kanonik krakowski, wikariusz i oficjał generalny krakowski.
W 1808 wieś przeszła na własność państwa, następnie została sprzedana. W 1. połowie XIX wieku wieś była dzierżawiona przez Karola Mazarakiego (1782 - 1841). W 1870 wieś z Przylaskiem Wyciąskim liczyła 708 mieszkańców oraz 90 domostw. Posiadłość dworska należała do Marii Wodzickiej, liczyła 371 morgów ziemi. Gromada zaś posiadała 1 008 morgów, znajdowały się tu 2 karczmy. W 1913 został oficjalnie otwarty urząd pocztowy w Wyciążu, naczelnikiem był Stanisław Bitner.
W 1931 wieś liczyła 182 budynków, 957 mieszkańców.
Obecnie wieś jest częścią dzielnicy XVIII Nowa Huta.