Aleksander Ignacy Lubomirski

(15 VIII 1802 Kraków – 14 VI 1893 Paryż)

finansista, filantrop

rodzina

książę, herbu Szreniawa bez Krzyża

najmłodsze dziecko Franciszka Ksawerego (1747 - 1819), starosty sieciechowskiego, generała, i jego trzeciej żony Marii Naryszkin
poślubił w 1823 Julię Radziwiłł (1788 - 1857), wnuczkę Stanisława Radziwiłła, podkomorzego litewskiego

biogram

           Nauki pobierał w Petersburgu i tam został młodszym szambelanem carskiego dworu. Dorobił się wielkiego majątku inwestując w akcje Kompanii Sueskiej.
           Zmarł bezpotomnie. Pochowany na cmentarzu Pere-Lachaise w Paryżu.
Fundator schronisk dla młodzieży:
Schronisko dla Chłopców w Krakowie przy ulicy Rakowickiej 27
Schronisko dla Dziewcząt "Józefów" w Krakowie

kalendarium

1885 - osiadł w Paryżu
1885 - przekazał władzom autonomicznej Galicji kwotę 2 mln franków na cele dobroczynne - darowizna ta została wykorzystana na ufundowanie zakładu wychowawczego dla chłopców (obecnie Gmach Główny Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie)
1889 - złożył na ręce kardynała Albina Dunajewskiego duży fundusz na cel dobroczynny, z którego w 1889 zakupiono kilkanaście hektarów pola we wsi Łagiewniki pod Krakowem, a następnie wybudowano zakład dla dziewcząt moralnie zaniedbanych, kaplicę i klasztor dla Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Całą posesję otoczono murowanym parkanem i nazwano Józefowem ku czci św. Józefa, któremu siostry przypisywały uproszenie tej fundacji dla prowadzenia swego dzieła apostolskiego
1892 - imieniem Aleksandra nazwano w Krakowie ulicę w II dzielnicy Grzegórzki, między Wesoła a Warszawskiem, przylegającą do ufundowanego przez niego Schroniska i biegnącą od Ronda Mogilskiego do ulicy Rakowickiej
1952 - zmieniono nazwę ulicy na Andrzeja Frycza - Modrzewskiego
1990 - wróciła dawna nazwa Aleksandra Lubomirskiego