Marcin Lochman
Martinus Lechman
(? - 16 lutego 1680 Kraków)
kupiec korzenny, sekretarz królewski, rajca, burmistrz
rodzina
syn mieszczanina toruńskiego Marcina i Doroty
żonaty:
-
Anna, córka rajcy Andrzeja Węgrzynowicza, mieli syna Jana Marcina, doktora praw
-
Katarzyna, mieli syna Andrzeja, nowicjusz u dominikanów oraz córkę Agnieszkę, klaryskę u św. Andrzeja
biogram
Zasiadał w radzie urzędującej i w ramach podziału kadencji między rajcami dziesięciokrotnie pełnił funkcję burmistrza.
Wszedł w skład delegacji do rozmów ze Szwedami, dwa tygodnie później został aresztowany na ratuszu za niezapłacenie okupu. Okazał się gorliwym stronnikiem Szwedów, był podskarbim przy okupacyjnym gubernatorze Pawle Wirtzu. Według mało wiarygodnych źródeł wskazywał Szwedom bogate kamienice warte rabunku, szpiegował w obozie polskim w Tyńcu.
Po najeździe szwedzkim uzyskał od króla przywilej własności browaru wybudowanego własnym sumptem w Dąbiu (poprzedni został zniszczony w czasie wojny). Uzyskał zgodę na warzenie piwa i pędzenie gorzałki z prawem sprzedaży tych napojów w samym Krakowie. Wziął też w arendę folwark Gutteterowski, dzierżawił cła koronne małopolskie i wielkopolskie – ich rozliczenia wymagały królewskiej interwencji.
Miał kamienicę przy ulicy św. Jana (nr 15c). Kawaler Złotej Ostrogi. Po jego śmieci miejsce w radzie zajął Stefan Mechoni.
kalendarium
1644 – przyjęty do krakowskiego prawa miejskiego
165 – 1654 – ławnik sądowy
1655 – uzyskał awans do rady miejskiej na miejsce po Rafale Delpace
1655 – 1680 – rajca miejski
1655 – w obliczu zagrożenia szwedzkiego powołany został do komisji zabezpieczającej zapasy żywności
1657 X 4 – wchodził w skład deputacji miejskiej witającej Jana Kazimierza po wyzwoleniu miasta
1658 – wszedł w skład rady urzędującej
1658, 1661, 1665, 1667 – 1669, 1671 – 1673, 1676 – pełnił funkcję burmistrza
1659 – 1661 (1663) – wraz z kupcami Franciszkiem i Andrzejem Kortynami dzierżawił cła koronne wielkopolskie i małopolskie
1668 VI 30 – w kościele Mariackim, wraz z rajcami Jackiem Łopackim i Wenturą Briganti, był świadkiem na ślubie Andrzeja Borgoni z Barbarą Słowikowską
1672 – 1674 – superintendent do naprawy fortyfikacji miejskich
1676 – otrzymał przywilej nobilitacyjny za zasługi ojca
źródła:
Janina Bieniarzówna, Jan M. Małecki, Dzieje Krakowa, t. 2, Kraków 1984
Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000
Kronika Krakowa, Warszawa 1996