Krystian Lupa

(7 listopada 1943 Jastrzębie Zdrój - )

reżyser, scenograf, grafik

rodzina

z rodziny nauczycielskiej, syn Ludwika i Weroniki z domu Freiherr

biogram

           Wychowywał się w szkole w której uczyli jego rodzice, naukę kontynuował w liceum w Żorach. Rozpoczął studia na Wydziale Fizyki UJ, następnie ukończył studia w krakowskiej ASP (dyplom na Wydziale Grafiki), później przez dwa lata studiował reżyserię filmową w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, a następnie reżyserię teatralną w PWST w Krakowie. W trakcie studiów był asystentem Jerzego Krasowskiego i Jerzego Golińskiego w w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie.

           Zadebiutował reżyserią Rzeźni Sławomira Mrożka na scenie Teatru im. Juliusza Słowackiego, po studiach związał się z Teatrem im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze i ze Starym Teatrem w Krakowie. Współpracował z teatrami w Jeleniej Górze, Wrocławiu, Warszawie.

           Został wykładowcą krakowskiej PWST, posiada tytuł profesora sztuk teatralnych o specjalizacji reżyseria i scenografia.

           Jego wielogodzinne widowiska, inspirowane twórczością Carla Gustawa Junga, analizują zjawisko rozpadu tradycyjnych struktur europejskiej duchowości.

           Laureat wielu nagród i odznaczeń.

wybrane prace:

1978 - Iwona, księżniczka Burgunda Witolda Gombrowicza

1982 - Bezimienne dzieło Stanisława lgnacego Witkiewicza

1988 - Marzyciele Roberta Musila

1990 - Bracia Karamazow według Fiodora Dostojewskiego

1992 - Kalkwerk według Thomasa Bernharda

1994 – zbiór szkiców „Utopia i jej mieszkańcy”

1995, 1998 – Lunatycy. Esch czyli anarchia Hermanna Brocha

2001 – proza „Labirynt”

2003 – proza „Podglądania”, „Utopia 2. Penetracje”

kalendarium

1961 – rozpoczął studia na Wydziale Fizyki UJ

1963 - 1969 – studiował w krakowskiej ASP

1976 V 8 – zadebiutował reżyserią Rzeźni Sławomira Mrożka

1973 - 1977 – studiował reżyserię w PWST

1977 – debiutował w Teatrze Telewizji realizacją Wariata i zakonnicy Stanisława Ignacego Witkiewicza

1984 - wykładowca krakowskiej PWST

1988 – laureat nagrody im. K. Swinarskiego

1990 – 1996 – dziekan Wydziału Reżyserii Dramatu PWST

1991 – laureat nagrody Fundacji Kultury Polskiej

1992 – laureat nagrody im. L. Schillera

1994 I 14 - profesor PWST

1998 - laureat nagrody m. Krakowa

2000 – odznaczony austriackim Krzyżem Honorowym Nauki i Sztuki I klasy za działalność na polu kultury

2005 – odznaczony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

2009 – otrzymał Europejską Nagrodę Teatralną, nazywaną teatralnym Oscarem

2014 – otrzymał austriacką nagrodę Nestroy Preis w kategorii najlepsza reżyseria – za spektakl „Holzfaellen” w Schauspielhaus Graz

2016 – otrzymał litewską nagrodę teatralną Złoty Krzyż Sceny za wystawienie Placu Bohaterów Thomasa Bernharda w Litewskim Narodowym Teatrze Dramatycznym w Wilnie

2017 – otrzymał nagrody francuskiego Stowarzyszenia Krytyków Teatru, Muzyki i Tańca za najlepsze przedstawienie zagraniczne oraz najlepszą książkę o teatrze

źródła:

Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000

czytaj więcej .. culture