Władysław Konopczyński
pseudonimy: Dantyszek, Korzonek
(26 listopada 1880 Warszawa – 12 lipca 1952 Młynik koło Ojcowa)
historyk, wydawca źródeł, publicysta
rodzina
syn Ignacego (1849–1915), inżyniera komunikacji i Ludwiki Obrąpalskiej, córki inżyniera kolejowego
poślubił VII 1911 Jadwigę Lutostańską (1897-1961)
dzieci: Maria (1917–1995), mąż Wieczorkiewicz; Wanda, mąż Mrozowski; Halina, mąż Heitzman
biogram
Po maturze w gimnazjum warszawskim studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie historię na Uniwersytecie Lwowskim, związany z Narodową Demokracją. Jako prywatny docent rozpoczął wykłady na UJ, został profesorem i kierownikiem Katedry Historii Polski UJ.
Aresztowany w Sonderaktion Krakau, więziony w Sachsenhausen. Po powrocie do Krakowa czynny w tajnym nauczaniu UJ, aktywny w podziemnych strukturach PAU i Polskiego Towarzystwa Historycznego. Po wojnie oskarżony o skrajne poglądy prawicowe, zrezygnował ze wszystkich stanowisk.
Należał do czołowych badaczy historii nowożytnej w Polsce, wraz z W. Sobieskim, O. Haleckim i S. Kutrzebą był twórcą tzw. nowej krakowskiej szkoły historycznej. Znawca problematyki politycznej i ustrojowej Polski XVI - XVIII wieku oraz dziejów parlamentaryzmu europejskiego.
Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim (sektor SC13, rząd 1, miejsce 15).
wybrane prace:
1911 – pamiętniki W. Mączyńskiego
1917 - Geneza Rady Nieustającej
1918 - Liberum veto
1923 - Dzieje parlamentaryzmu angielskiego
1924 - Polska a Szwecja 1660 - 1795
1925 – pamiętniki S. Lubomirskiego
1936 - Polska a Turcja 1683 - 1792
1936 - Dzieje Polski nowożytnej 1507 – 1795 (t. 1-2)
1936–1938 - Konfederacja barska (t. 1-2)
1947 - Fryderyk Wielki a Polska, Kwestia bałtycka
1949 - teksty z XVII wieku pt. Reforma elekcji czy naprawa Rzeczypospolitej
kalendarium
1899-1904 - studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim
1907-1908 – studiował historię na Uniwersytecie Lwowskim
1913 – rozpoczął wykłady na UJ
1917–1948 - profesor i kierownik Katedry Historii Polski UJ
1921 – inicjator wydania Polskiego słownika biograficznego
1922-1927 - poseł na sejm, aktywny w wielu komisjach parlamentarnych
1924 – został członkiem PAU
1931 – założyciel i 1931-1949 redaktor Polskiego słownika biograficznego
1938-1939 - dziekan Wydziału Filozoficznego UJ
1939 IX 4 - został członkiem OKP
1939 XI 6 - aresztowany w Sonderaktion Krakau
1940 II – zwolniony z Sachsenhausen
1942 XI - czynny w tajnym nauczaniu UJ, aktywny w podziemnych strukturach PAU i Polskiego Towarzystwa Historycznego
1945-1949 - przewodniczący Komisji Historycznej PAU
1947 – został prezesem Polskiego Towarzystwa Historycznego
1948-1949 - zrezygnował ze wszystkich stanowisk