Dzisiejsza data:

Władysław Konopczyński

pseudonimy: Dantyszek, Korzonek

(26 listopada 1880 Warszawa – 12 lipca 1952 Młynik koło Ojcowa)

historyk, wydawca źródeł, publicysta

rodzina

syn Ignacego (1849–1915), inżyniera komunikacji i Ludwiki Obrąpalskiej, córki inżyniera kolejowego

poślubił VII 1911 Jadwigę Lutostańską (1897-1961)

dzieci: Maria (1917–1995), mąż Wieczorkiewicz; Wanda, mąż Mrozowski; Halina, mąż Heitzman

biogram

            Po maturze w gimnazjum warszawskim studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie historię na Uniwersytecie Lwowskim, związany z Narodową Demokracją. Jako prywatny docent rozpoczął wykłady na UJ, został profesorem i kierownikiem Katedry Historii Polski UJ.

            Aresztowany w Sonderaktion Krakau, więziony w Sachsenhausen. Po powrocie do Krakowa czynny w tajnym nauczaniu UJ, aktywny w podziemnych strukturach PAU i Polskiego Towarzystwa Historycznego. Po wojnie oskarżony o skrajne poglądy prawicowe, zrezygnował ze wszystkich stanowisk.

            Należał do czołowych badaczy historii nowożytnej w Polsce, wraz z W. Sobieskim, O. Haleckim i S. Kutrzebą był twórcą tzw. nowej krakowskiej szkoły historycznej. Znawca problematyki politycznej i ustrojowej Polski XVI - XVIII wieku oraz dziejów parlamentaryzmu europejskiego.

            Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim (sektor SC13, rząd 1, miejsce 15).

wybrane prace:

1911 – pamiętniki W. Mączyńskiego

1917 - Geneza Rady Nieustającej

1918 - Liberum veto

1923 - Dzieje parlamentaryzmu angielskiego

1924 - Polska a Szwecja 1660 - 1795

1925 – pamiętniki S. Lubomirskiego

1936 - Polska a Turcja 1683 - 1792

1936 - Dzieje Polski nowożytnej 1507 – 1795 (t. 1-2)

1936–1938 - Konfederacja barska (t. 1-2)

1947 - Fryderyk Wielki a Polska, Kwestia bałtycka

1949 - teksty z XVII wieku pt. Reforma elekcji czy naprawa Rzeczypospolitej

kalendarium

1899-1904 - studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim

1907-1908 – studiował historię na Uniwersytecie Lwowskim

1913 – rozpoczął wykłady na UJ

1917–1948 - profesor i kierownik Katedry Historii Polski UJ

1921 – inicjator wydania Polskiego słownika biograficznego

1922-1927 - poseł na sejm, aktywny w wielu komisjach parlamentarnych

1924 – został członkiem PAU

1931 – założyciel i 1931-1949 redaktor Polskiego słownika biograficznego

1938-1939 - dziekan Wydziału Filozoficznego UJ 

1939 IX 4 - został członkiem OKP 

1939 XI 6 - aresztowany w Sonderaktion Krakau

1940 II – zwolniony z Sachsenhausen

1942 XI - czynny w tajnym nauczaniu UJ, aktywny w podziemnych strukturach PAU i Polskiego Towarzystwa Historycznego

1945-1949 - przewodniczący Komisji Historycznej PAU

1947 – został prezesem Polskiego Towarzystwa Historycznego

1948-1949 - zrezygnował ze wszystkich stanowisk

czytaj więcej ...