Bolesław Kieniewicz

(21 XI 1907 - Dworzec koło Pińska – 3 V 1969 Warszawa)

wojskowy

biogram

           Pochodził z polsko – białoruskiej rodziny drobnomieszczańskiej. Po ukończeniu 7 - klasowej szkoły podstawowej wstąpił na ochotnika do Armii Czerwonej. Został oficerem Armii Czerwonej, dowodził batalionem. W ramach stalinowskiej czystki w wojsku doczekał się wyroku śmierci. Cudem uniknął kary i wrócił do służby. Dowodził pułkiem i dywizją w wojnie z Niemcami.

           Po utworzeniu 1. Dywizji im. Tadeusza Kościuszki został zastępcą gen. Zygmunta Berlinga. Jako zastępca dowódcy 1. DP do spraw liniowych uczestniczył w bitwie pod Lenino. Następnie był szefem sztabu 1. Korpusu i 1. Armii Polskiej w ZSRR. Po wojnie został dowódcą Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, który powstał z przekształcenia 4 Dywizji Piechoty. Wyjechał do ZSRR, gdzie był uczestnikiem kursu wyższych dowódców w Akademii Sztabu Generalnego im. Woroszyłowa w Moskwie, następnie pełnił funkcje w Armii Radzieckiej.

           Na życzenie marszałka Konstantego Rokossowskiego został ponownie skierowany do Wojska Polskiego, gdzie został dowódcą Okręgu Wojskowego nr V w Krakowie. Przyczynił się do powstania „Gazety Żołnierskiej” i Zespołu Pieśni i Tańca oraz zorganizowania Garnizonu Kobierzyn.    

            Wyjechał do ZSRR i wrócił do Armii Radzieckiej. Po demobilizacji, na własną prośbę osiadł w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera A 2 Tuje m. 15) w Warszawie.

kalendarium

1921 – 1943 - w armii sowieckiej

1943 – skierowany do WP

1944 V - dowódca 4. Dywizji Piechoty

1945 – 30 XI 1946 – dowodził wojskami KBW

1945 V 25 – mianowany generałem dywizji

1946 III – został członkiem Państwowej Komisji Bezpieczeństwa

1947 III – 1948 III - uczestnik kursu wyższych dowódców w Akademii Sztabu Generalnego im. Woroszyłowa w Moskwie

1948 III – 1949 IX - w Armii Radzieckiej zastępca dowódcy Korpusu Piechoty

1949 IX – 1950 II - w Armii Radzieckiej zastępca dowódcy Armii Zmechanizowanej

10 III 1950 - 7 XII 1953 - ostatni dowódca Okręgu Wojskowego nr V w Krakowie

1951 - przyczynił się do powstania „Gazety Żołnierskiej” i Zespołu Pieśni i Tańca

1952 – zorganizował Garnizon Kobierzyn

1952 X 26 – otrzymał mandat do Sejmu

1954 II – wyjechał do ZSRR