Eugeniusz Felicjan Kwiatkowski
(30 XII 1888 Kraków – 22 VIII 1974 Kraków)
polityk, działacz gospodarczy, inżynier chemik
rodzina
syn Jana, prawnika, urzędnika kolei krakowskich i Wincentyny Maszyńskiej
poślubił Leokadię Glazer (1890 – 1977)
dzieci: Anna (1918 – 2007), Ewa Maria (ur. 1925)
biogram
Studiował chemię w Politechnice Lwowskiej następnie kontynuował studia w Uniwersytecie w Monachium. We Lwowie działał w „Zarzewiu”, w Związku Młodzieży Polskiej „Zet”, w Związku Młodzieży Niepodległościowej, następnie w Polskim Związku Wojskowym. Po wybuchu I wojny światowej zaciągnął się do Legionu Wschodniego we Lwowie. W czasie wojny 1920 zajmował się zapleczem chemicznym dla potrzeb gospodarki wojennej. Był ministrem przemysłu i handlu; przyczynił się do rozwoju floty handlowej i rybackiej, przyspieszył budowę portu w Gdyni, twórca budowy wielu zakładów przemysłowych, także LOTu, Targów Wileńskich, rozpoczął budowę Fabryki Związków Azotowych w Mościcach, został jej dyrektorem. Poseł na sejm z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem (BBWR). Został wicepremierem i ministrem skarbu, opracował plan rozbudowy polskich sił zbrojnych i plan aktywacji okręgów zacofanych, współtwórca planów budowy Centralnego Okręgu Przemysłowego (COP).
W czasie II wojny światowej został internowany w Rumunii, wrócił na zaproszenie rządu do kraju, mianowany kierownikiem Delegatury Rządu ds. Wybrzeża oraz przewodniczącym Komisji Planu Rozbudowy Trójmiasta. Został odsunięty od działalności gospodarczej i politycznej, otrzymał zakaz pobytu na Wybrzeżu.
Zamieszkał w Krakowie, najpierw w domu przy ul. Lea 21b, następnie przy al. Słowackiego 8. Poświecił się pracy naukowej, wykładał historię gospodarczą świata w Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Gdyni i w Uniwersytecie Jagiellońskim. Współpracował z Polskim Słownikiem Biograficznym i PWN, utrzymywał kontakty ze środowiskiem „Tygodnika Powszechnego" i „Więzi", uczestniczył w pracach zmierzających do rozwoju gospodarczego Krakowa i regionu krakowskiego. Autor prac z dziedziny chemii, ekonomii, historii gospodarczej.
Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera XIVb, rząd północny, miejsce 5), uroczystość żałobną prowadził arcybiskup metropolita krakowski Karol kardynał Wojtyła.
Jego imieniem została nazwana ulica w VI dzielnicy Bronowice, stykająca się z ulicą Karola Popiela.
wybrane prace:
1921 – Węgiel kamienny jako surowiec chemiczny
1932 - Dysproporcje. Rzecz o Polsce przyszłej i obecnej
1933 - Bałtycka orientacja gospodarcza i polityczna współczesnej Polski
1947 - Zarys dziejów gospodarczych świata
1947 – Polska i jej morze
1954 - Zarys technologii chemicznej węgla kamiennego
1957 - Nowoczesna chemia przemysłowa. Podstawy i kierunki rozwoju
1962 - Dzieje chemii i przemysłu chemicznego
kalendarium
1907 – 1910 – studiował chemię w Politechnice Lwowskiej
1910 – 1912 – kontynuował studia w Monachium
1914 – zaciągnął się do Legionów
1917 – działał w Polskiej Organizacji Wojskowej
1919 – pełnił funkcję zastępcy kierownika Wydziału Sekcji VI (Chemicznej) Głównego Urzędu Zaopatrzenia Armii
1920 – zajmował się zapleczem chemicznym dla potrzeb gospodarki wojennej
1921 – uzyskał tytuł docenta w Politechnice Warszawskiej
1923 – dyrektor techniczny Fabryki Azotów w Chorzowie
1926 – 1930 – minister przemysłu i handlu
1927 – rozpoczął budowę Fabryki Związków Azotowych w Mościskach pod Tarnowem
1928 – 1930 i 1938 – 1939 – poseł na sejm z listy BBWR
1931 – 1932 - dyrektor Fabryki Związków Azotowych w Mościskach
1931 – otrzymał Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski
1932 – 1935 – dyrektor Zjednoczenia Państwowych Fabryk Związków Azotowych
1935 – 1939 – wicepremier i minister skarbu
1939 – 1945 – internowany w Rumunii
1945 – powrócił do Polski
1945 – 1947 - kierownik Delegatury Rządu ds. Wybrzeża oraz przewodniczący Komisji Planu Rozbudowy Trójmiasta
1946 - mimo oporu władz zainicjował powołanie forum samorządowego pod nazwą Związek Gospodarczy Miast Polskich
1947 – został wybrany posłem na sejm
1948 - odsunięty od działalności gospodarczej i politycznej, otrzymał zakaz pobytu na Wybrzeżu
1949 - zamieszkał w Krakowie
1973 – konsultant planu budowy Portu Północnego
1974 – doktor honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego – pierwszy dr h.c. tej uczelni