Dzisiejsza data:

Konstanty Krumłowski

Wujcio Kostuś, Malinowski

(18 II 1872 Kołomyja – 17 VIII 1938 Kraków)

komediopisarz, satyryk

rodzina

syn Jana, z pochodzenia Czecha, nadradcy ministerstwa skarbu w Wiedniu i Kazimiery Gruszeckiej (1851 – 1928), autorki kilku wielokrotnie wznawianych książek kucharskich, wydawanych w Krakowie, oraz przeróbki Powiastek i baśni Andersena (1980)

biogram

           Po ukończeniu Gimnazjum im. Sobieskiego w Krakowie, przez 2 lata studiował prawo na UJ, studia przerwał i zaciągnął się do trupy teatralnej L. Kwiecińskiego. Pod pseudonimem Manowski występował w Stanisławowie i innych prowincjonalnych miasteczkach.

           Pod naciskiem ojca podjął pracę kancelisty u mecenasa Jakubowskiego, a następnie odbył praktykę urzędniczą w ministerstwie sprawiedliwości w Wiedniu. Wrócił do Krakowa, zamieszkał w dworku Krumłowskich na Zwierzyńcu.

           Współpracował z „Nowościami Ilustrowanymi Krakowskimi", z „IKC” oraz pismami satyrycznymi, między innymi „Diabłem”. Był redaktorem „Bociana", w okresie międzywojennym kierownikiem literackim operetki w Krakowie. Autor wodewilów, głównie o tematyce krakowskiej, ukazujących folklor podmiejski, między innymi Królowa przedmieścia, czyli rzecz o pięknej Marice z Półwsia Zwierzynieckiego (1898, ekranizacja E. Bodo 1937, wielokrotnie wystawiany między innymi przez L. Schillera, T. Trzcińskiego), Piękny cygan (1899), Pensjonat kukułek (1901), „Śluby dębnickie, czyli Hanka z Dębnik (1915), Białe fartuszki (1919), Jaskółka z wieży mariackiej (1937), sztuki historycznej o powstaniu krakowskim 1846 Wolne miasto (1907) oraz wielu jednoaktówek (między innymi Nocne ptaki 1902), kupletów, żartów, piosenek. Został nagrodzony Srebrnym Wawrzynem PAL.

           Mieszkając na Zwierzyńcu miał okazję obserwować życie mieszkańców krakowskich przedmieść i spotkał tu nieodwzajemnioną miłość swego życia, urodziwą i inteligentną pannę, Marię Anielę Dzierwę – Zawadzką, pracownicę fabryki cygar. Ona właśnie stała się pierwowzorem Manii z wodewilu Królowa Przedmieścia.

           Pochowany na Cmentarzu Rakowickim, kwatera Hb, rząd północny, grób po lewej Pastów.

kalendarium

1890 – 1892 – studiował prawo na UJ

1896 – 1927 - redaktor „Bociana"

1904 – 1925 - współpracował z „Nowościami Ilustrowanymi Krakowskimi"

1909 – 1913 – mieszkał w „Domu pod nietoperzem” przy Rynku Dębnickim 4

1911 – 1931 – współpracował z „IKC”

1936 - nagrodzony Srebrnym Wawrzynem PAL