Wincenty Antoni Kirchmayer

Kirchmajer

(19 VI 1791 Kraków – 16 IV 1857 Kraków)

kupiec i bankier

rodzina

syn Józefa i Marianny Bartsch

rodzeństwo: Jakub (1775 – 1815); Mateusz (1778 – 1831); Marcjanna (1780 – 1838), mąż Jakub Mączeński (1766 – 1840); Jan Kanty (1792 – 1831), żona Aniela Dorau (1805 - 1868)

poślubił w 1819 Franciszkę Józefę Bartl

dzieci: Wincenty Marcin (1820 – 1893), bankier, właściciel „Czasu”, poseł na Sejm Krajowy Galicji; Józef; Franciszka; Euzebia (1834 – 1909), mąż Adam hrabia Łoś (1824 - 1892)

biogram

            Jeden z najbogatszych kupców i bankierów krakowskich, właściciel sklepu z artykułami korzennymi, winami, arakami, piwem i tytoniem, mieszczącego się w kamienicy Betmanowskiej przy Rynku Głównym 44 (jeden z największych sklepów w Krakowie, poszerzony następnie o sąsiednią kamienicę), domu bankowego F. J. Kirchmayer i Syn, prowadzącego handel z Gdańskiem (pośrednicząc w dostawach zboża), a także prowadzącego interesy z Bankiem Polskim i bezpośrednio z bankami zagranicznymi (Anglia i Amsterdam), prowadził działalność rolniczą i przetwórczą w majątkach Kujawy i Pleszów koło Krakowa (w Pleszowie uruchomił gorzelnię, a następnie olejarnię), był współwłaścicielem akcji Towarzystwa Drogi Żelaznej Krakowsko - Górnośląskiej i członkiem dyrekcji pierwszej kolei w Wolnym Mieście Krakowie. Podczas powstania listopadowego 1830 – 1831 zaopatrywał w broń walczące oddziały, po upadku powstania jego majątek uległ częściowej konfiskacie. W okresie powstania listopadowego stracił również reputację, skupując po pół ceny bilety Banku Polskiego, które udało mu się zwrócić Bankowi po cenie nominalnej. Długo mu to w Krakowie pamiętano i w dniach rewolucji 1846 roku zmuszony był miasto opuścić. Był posłem do Zgromadzenia Reprezentantów Wolnego Miasta Krakowa.
         Pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu w Pleszowie.

           W połowie lat 50. XIX stulecia Wincenty Antoni i jego syn Wincenty Marcin Kirchmayerowie, należący do najznamienitszej kupieckiej familii Galicji, urządzili w dzień św. Józefa wystawny imieninowy obiad zapraszając znajomych Józefów i Józefiny – ze współmałżonkami. Byli to oczywiście przedstawiciele elity miasta – profesorowie uniwersytetu, wyżsi urzędnicy, majętni kupcy, znani artyści. Ojciec i syn podjęli gości wielce wystawnie – obiad składał się z 12 dań, toasty wznoszono najlepszym winem z piwnic starego Kirchmayera, którego firma szczyciła się, że ma na składzie wykwintne trunki z całej Europy. Zadbano też o estetyczne wrażenia biesiadników: młody Kirchmayer – nie tylko bankier, ale i zapalony meloman – zaprosił najlepszych muzyków w mieście, aby przygrywali podczas uroczystości i paru znanych aktorów z teatru miejskiego, którzy wygłosili rymowane laudacje dla solenizantów. Józefowie i Józefiny otrzymali stosowne prezenty. Panowie – przybory do pisania z serpentynitu i po butelce dobrego węgrzyna, panie – safianowe teki na listy oraz ozdobne bombonierki z wiedeńskimi czekoladkami. Nastrój był radosny, wzniesiono wiele toastów także na cześć hojnych fundatorów.

           Imieniny krakowskich Józefów i Józefin zrelacjonował następnego dnia dziennik „Czas” ukazujący się w Krakowie, ale czytany w trzech zaborach, chwaląc pomysł panów Kirchmayerów. Obecni na uroczystości wspominali ją jeszcze po latach na kartach wspomnień.
                                                             Bogna Wernichowska Osobliwości galicyjskiego marca

                                                                                „Miesięcznik KRAKÓW” Marzec 2017, nr 3 (149)

kalendarium

1815 – został członkiem Krakowskiej Kongregacji Kupieckiej
1819 - starszy Giełdy Kupieckiej
1823 - z ramienia Senatu Wolnego Miasta Krakowa prowadził pertraktacje z rządem Królestwa Polskiego w sprawie układu handlowego
1827 - poseł na sejm Rzeczypospolitej Krakowskiej
1830 - 1831 - główny dostawca wojskowy Rządu Narodowego

1830 – zakupił od książąt Czartoryskich Pleszów i Kujawy

1830 XII 3 – poprzez dom bankowy Kirchmayera do Krakowa dotarła wiadomość o wybuchu powstania

1846 – wraz z A. Potockim przeciwdziałał wcieleniu Wolnego Miasta Krakowa do Austrii
1850 VII 19 – po wielkim pożarze Krakowa stanął wraz z Zofią Potocką na czele społecznego Komitetu Pogorzeli
1850 XI 3 - ukazał się pierwszy numer dziennika "Czas", założonego między innymi przez Adama Potockiego, Pawła Popiela, Henryka Wodzickiego i Wincentego Kirchmajera
1850 XI 14 - został pierwszym prezesem Izby Handlowej i Przemysłowej w Krakowie (był nim do 1857 roku)
1851 – został przewodniczącym Krakowskiej Kongregacji Kupieckiej
1853 - członek Rady Miejskiej