Apolinary Kurowski

(1818 Bolewice, poznańskie – 11 V 1878 Baden, Szwajcaria)

dowódca powstańczy, pułkownik

rodzina

herbu Nałęcz

biogram

           Związany z ruchem spiskowym w Wielkopolsce, został aresztowany i skazany na śmierć przez sąd pruski. Został uwolniony, brał udział w powstaniu wielkopolskim. Ludwik Mierosławski przeznaczał mu zadanie uderzenia na Kalisz dla sprowokowania wojny z Rosją. Uszedł z Prus, do Kongresówki. Przygotowywał wystąpienie zbrojne. Po wybuchu powstania styczniowego został mianowany zastępcą wojewody, następnie naczelnikiem wojennym województwa krakowskiego. Przeprowadził koncentrację oddziałów powstańczych w okolicach Ojcowa, gdzie zgromadził 2 500 ludzi. Dokonał licznych wypadów na pograniczne rosyjskie komory celne i garnizony, zdobywając między innymi 80 000 rubli.
           Posądzany o nieudolne dowodzenie w czasie bitwy pod Miechowem został przez Ławę Główną Krakowską usunięty ze stanowiska wojewody.
Na przełomie 1863 i 1864 roku był dowódcą dywizji, następnie szefem sztabu w II korpusie generała J. Hauke-Bosaka.
           Po klęsce pod Opatowem ukrywał się w Galicji, następnie przebywał na emigracji w Szwajcarii.

kalendarium

od 1843 - związany z ruchem spiskowym w Wielkopolsce
1846 - został aresztowany przez Prusaków, załamał się w śledztwie, skazany na śmierć
1848 - został uwolniony
1863 - zorganizował oddział powstańczy w Ojcowie
1863 II 6 - wyruszył wraz z oddziałem (150 osób + 50 kosynierów Teodora Cieszkowskiego) ze Sławkowa do Maczek, zajęli opuszczony przez Rosjan dworzec w Maczkach, zdobycznym pociągiem składającym się z 2 lokomotyw i 10 wagonów, powstańcy przejechali przez Ząbkowice i Dąbrowę do Sosnowca. Zdobyli dworzec, zabrali duże ilości składowanych tam tytoniu i ołowiu, a także znaczną kwotę rubli w srebrze
1863 II 17 - nieudany atak na Miechów, utracono ponad 400 ludzi zbitych i rannych
1863 II 23 - z ramienia Ławy Głównej wszczęto przeciwko niemu dochodzenie, oskarżając go o niedołężne przeprowadzenie akcji w Miechowie, że pozostawił w Ojcowie kancelarię, chorych i rannych, ułatwiając w ten sposób nieprzyjacielowi rabunki i represje. Rozprawa skończyła się uwolnieniem podsądnego od odpowiedzialności karnej, z udzieleniem mu jednak bardzo surowego napomnienia
1863/1864 - pełnił funkcję dowódcy dywizji
1864 II 21 - klęska pod Opatowem

źródła

Janina Bieniarzówna, Jan M. Małecki, Dzieje Krakowa, tom 3, WL Kraków, 1979