Gloria Kossak

(16 grudnia 1941 Kraków – 4/5 października 1991)

malarka, poetka

rodzina

z rodziny Kossaków

córka Jerzego (1886-1955), i Elżbiety Dzięciołowskiej-Śmiałowskiej (1910-1975)
rodzeństwo: siostra Simona (1943-2007)

poślubiła:

1. Krzemiński, mieli córkę Joannę (1965-), mąż Krystian Matysek

2. Wiśniewski, mieli córkę Dagmarę (1971-)
biogram

           Mieszkała w części Kossakówki nazywanej Jerzówką, którą przebudowano przed wojną dla jej rodziców. Po swoich przodkach odziedziczyła uzdolnienia artystyczne, pisała wiersze i malowała. Ukończyła Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie. Jerzówka z biegiem czasu popadała w ruinę, aby uratować siedzibę, a zarazem zarobić na życie, postanowiła zorganizować w Kossakówce prywatne muzeum połączone z kawiarnią. W latach 70. XX wieku było to ulubione miejsce spotkań lokalnej bohemy. Gloria organizowała cotygodniowe wieczory autorskie debiutujących literatów, wernisaże młodych plastyków, recitale muzyczne, występy aktorskie oraz różne dyskusje, prelekcje czy spotkania. Wpływy z tych imprez miały umożliwić konserwację i utrzymanie domu. Wśród pierwszych imprez można wymienić: inauguracyjny koncert Haliny Czerny-Stefańskiej ze słowem Jerzego Broszkiewicza, recital Tria Krakowskiego, skrzypaczki Kaji Danczowskiej, występy Lidii Zamkow, Leszka Herdegena, Haliny Mikołajskiej. Młodzi plastycy wystawiali tu swe obrazy, a młodzież szkolna przychodziła na lekcje literatury i historii. Z czasem jednak atrakcyjność tych spotkań malała, interes z kawiarnią nie przynosił spodziewanego dochodu, a różne trudności i komplikacje wewnętrzne wpłynęły na zanik zainteresowania tradycją Kossakówki. Kres działalności kawiarni położył domiar nałożony przez komunistyczne władze na lokal.

           Za „Wybitne rody ...”:

           W latach 80. odwiedził to miejsce Janusz Miliszkiewicz, znawca dzieł sztuki, który zbierał materiały do planowanej książki. Ściany Kossakówki całe pokryte były powstałymi od wilgoci pęcherzami, mury spękane, a dach dziurawy. Ekspertyza toksykologiczna zakazywała, ze względów zdrowotnych, zamieszkiwania w zagrzybionym domu.

           W kilka lat po zlikwidowaniu kawiarni Gloria wystąpiła z twórczością własną. Zaczęła malować, a jej obrazy cieszyły się zainteresowaniem i były chętnie kupowane. Malowała techniką olejną i wyłącznie pejzaże, realistyczne i nastrojowe. Pisała również wiersze, którymi starała się dopełnić swoją twórczość malarską. Na jej pierwszym publicznym wernisażu w Pałacu pod Baranami w Krakowie, wystawiono 20 obrazów, połączonych z recytacjami jej wierszy. Był to zatem debiut podwójny: malarski i poetycki. Gloria pisała też swoje wspomnienia, których fragment opublikował kwartalnik „Kraków”.

           Gloria wstąpiła również do Krakowskiego Automobilklubu i zaczęła uczestniczyć w rajdach, zdobywając po pewnym czasie licencję rajdową klasy drugiej, potem pierwszej. Później nastąpiły pierwsze starty. Jako pierwsza pierwsza kobieta w kraju zdobyła złoty medal i tytuł rajdowego mistrza Polski, a w latach następnych srebrny medal i tytuł wicemistrza Polski oraz w wyścigach górskich tytuł wicemistrza Okręgu Krakowskiego.

           Zmarła niespodziewanie, została pochowana na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

kalendarium

1971 XII 27 - otwarcie Domu Pamiątek w Kossakówce

1972-1974 - zorganizowano w Kossakówce blisko pięćdziesiąt różnych imprez

1984 – w lutym w Pałacu Pod Baranami odbył się jej pierwszy publiczny wernisaż

1984 - kwartalnik „Kraków” opublikował fragmenty jej wspomnień

1985 - jako pierwsza kobieta w kraju zdobyła złoty medal i tytuł rajdowego mistrza Polski

1988 - powstała etiuda filmowa „Gloria” w reżyserii Bogusława Dąbrowy-Kostki jej poświęcona

źródła:

Kazimierz Olszański: Niepospolity ród Kossaków, Kraków 1994

Marcin K. Schirmer, Wybitne rody które tworzyły Polską kulturę i naukę, Warszawa 2017

Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 05.12.2020