Maria z Kisielnickich Wojciechowa Kossakowa

Marylka, Maniusia, Mamidło

(9 lutego 1861 Kisielnice – 14 marca 1943 Kraków)

szlachcianka

rodzina

z rodziny Kossaków

pochodziła z zasłużonego rodu Kisielnickich z Łomżyńskiego herbu Topór

córka Józefa (1825-1872) i Joanny Agrypiny Marylskiej (1838-1886) herbu Ostoja

siostra Stanisława(1858-1943), żona Janina Krzymuska; Włodzimierza (1860-?), żona Kamila Rakowska; Tadeusza (1864-1937), żona Wanda Skarbek-Woyczyńska; Urszuli (1867-1929), mąż Czesław Dziembowski

16 lipca 1884 roku o godzinie dziewiętnastej w kościele parafialnym w Porytem poślubiła Wojciecha Kossaka

dzieci: Jerzy (1886-1955), Maria Janina (1891-1945), Magdalena „Samozwaniec” (1894-1972)

biogram

           W młodości zwiedziła wraz z matką Wenecję, Wiedeń i Paryż. Dotarły również do Zakopanego odkrytego przez doktora Chałubińskiego. Na jednym z eleganckich, tańcujących spotkań poznał Wojciech Kossak prześliczną pastelową blondynkę o mlecznej białoróżowej cerze i błękitnych oczach, które w świetle zachodu przybierały barwę fioletu - pannę Marię Annę Kisielnicką. Zachowała się korespondencja narzeczeńska z lat 1883-1884, obejmująca 1 154 listy Wojciecha do narzeczonej.

            Po ślubie małżonkowie wyjechali do Zakopanego, następnie przenieśli się do Krakowa. Jej posag pozwolił uratować zadłużoną Kossakówkę. Została godną następczynią Juliuszowej Kossakowej w Kossakówce. Zwracała uwagę na formy, ale nie należała do kobiet, które przywiązują zbyt wielką uwagę do ubrań. Ale zawsze była zadbana, już do śniadania przychodziła starannie ubrana w gorsecie i ładnej sukni. Nie używała drogich perfum francuskich, które kupował jej mąż, wystarczało jej naturalne mydło marsylskie. Wojciech często podróżował, ona zajmowała się domem, a także interesami męża. Dbała o wszystkich domowników, o służących, a także o zwierzęta. Była bardzo dumna ze swego męża malarza, a kiedy poznała prawdę o nim i wiedziała o dzieciach, które uważano za Kossaków z nieprawego łoża, chyba wierzyła, kiedy zapewniał o dobrych chęciach, ale przeżyła wiele rozczarowań. Musiała tolerować nie tylko zdrady męża, lecz także „dziwactwa córek” i nieodpowiednie zachowanie syna. Cały czas interesowała się córkami, ich twórczością i życiem rodzinnym. Praktycznie ona wychowywała Teresę, córkę Magdaleny.

           Do końca była przy mężu, jego utrata, trwająca wojna i okupacja, przybliżyły jej śmierć. Kossakówka umarła razem z nią.

           Pochowana została na Cmentarzu Rakowickim (kwatera XII B)

kalendarium

1883 – przebywała w Zakopanem

1887 – w kwietniu z małym synkiem Jerzym pojechała do Wiednia, obejrzeć wystawę z obrazem Wojciecha

źródła:

Emilia Guźnik, U źródeł znamienitego rodu Kossaków, Rychwał 2018

Joanna Jurgała-Jureczka, Kobiety Kossaków, Warszawa 2015

Kazimierz Olszański: Niepospolity ród Kossaków, Kraków 1994

Barbara Wachowicz, Matki wielkich Polaków, Warszawa 2016

Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 06.09.2021