Dzisiejsza data:

Władysław Sylwester Kossak

(1828 Wiśnicz Nowy – 11 lipca 1918 Melbourne, Australia)

powstaniec, emigrant w Australii 

rodzina

z rodziny Kossaków

           syn Michała Kossaka (1798-1833) – właściciela niewielkiej wsi Knihinin pod Stanisławowem na Podolu, radcy kryminalnego, urzędnika sądowego kolejno w Stanisławowie, Wiśniczu i Lwowie, i Antoniny z Sobolewskich (około 1800-?)

           rodzeństwo: Leon Robert (1815–1877), powstaniec, malarz amator; Juliusz Fortunat (1824-1899), malarz, żona Zofia Gałczyńska, dzieci Wojciech, Tadeusz, Stefan, Zofia, Jadwiga;

poślubił:

1. w 1865 roku Eliza Scott, dzieci: Marcelina, Joanna i Ludwika

2. Maria Strzelecka, dzieci: Rozalia Antonietta, Lily Alicja, mąż Stanisław Ledóchowski, Jadwiga, mąż N. Heron, Tadeusz

biogram

           W wieku 17 lat rozpoczął studia na Uniwersytecie Lwowskim, po trzech latach naukę przerwał i udał się razem z bratem Leonem na Węgry, gdzie wzięli udział w powstaniu. Walczył jako podporucznik w I pułku ułanów w polskim legionie gen. Józefa Wysockiego. Po upadku powstania przedostał się do Turcji, gdzie był internowany w obozie Widyniu, a później w Kutahyi. Opuścił Turcję, a po pobycie na Malcie udał się do Anglii. Następnie popłynął razem z przyjacielem Leopoldem Kabatem do Australii, gdzie zajmowali się bez powodzenia poszukiwaniem złota. Wstąpił do angielskiej policji konnej kolonii Wiktoria, uzyskał stopień porucznika. W mieście Ballarat w Australii wziął udział w tłumieniu buntu górników. Podczas potyczki o Eureka Stockade, pomiędzy górnikami a siłami policji i wojska, dowodził szarżą policyjnej kawalerii. Bitwa była krótka i nierówna, zginęło 22 górników i 6 policjantów. 

           Na wieść o wybuchu powstania styczniowego wziął roczny urlop, w czerwcu wypłynął do Europy, a do Polski dotarł w końcu lata. Wziął udział w walkach na Lubelszczyźnie w czasie kampanii zimowej gen. Heydenreicha-Kruka. Wraz z bratem Leonem uczestniczył w przegranej bitwie pod Kockiem.  

           Po upadku powstania wyjechał do Anglii, gdzie wziął ślub z Elizą Scott. Po kilku latach wyjechał z rodziną do Australii, osiedlili się w Brighton. Tym razem wiodło mu się zdecydowanie gorzej, jako były rebeliant przeciw zaprzyjaźnionemu mocarstwu nie mógł wrócić do pracy w policji. Imał się różnych zajęć między innymi był dróżnikiem kolejowym. Rozwiódł się i ożenił ponownie, jego drugą żoną była Polka Maria Strzelecka. Po śmierci żony udał do zachodniej Australii, gdzie zajmował się poszukiwaniem złota.

           Jako 86-latek porzucił to zajęcie i wrócił do Melbourne, gdzie zmarł kilka miesięcy przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości. Został pochowany na cmentarzu Springvale.

kalendarium

1845 - rozpoczął studia na Uniwersytecie Lwowskim

1848 - przerwał naukę i wraz z bratem Leonem udał się na Węgry, gdzie wzięli udział w powstaniu

1849 - po upadku powstania udało mu się przedostać do Turcji, gdzie został internowany

1850 - opuścił Turcję, po pobycie na Malcie udał się do Anglii

1852 - popłynął razem z przyjacielem Leopoldem Kabatem do Australii

1854 XII 3 – wziął udział w tłumieniu buntu górników w mieście Ballarat w Australii

1863 III - na wieść o wybuchu powstania styczniowego wziął roczny urlop

1863 VI - wypłynął do Europy, a do Polski dotarł w końcu lata

1863 XII - wraz z bratem walczył w przegranej bitwie pod Kockiem

1865 – w Anglii wziął ślub z Elizą Scott

1865 XII - przyjechał w odwiedziny do rodziny we Lwowie

1871 – mieszkał we Lwowie

1874 - wyjechał z rodziną do Australii

1881 - był dróżnikiem kolejowym

1893 – po śmierci drugiej żony udał do zachodniej Australii, gdzie zajmował się poszukiwaniem złota

1914 - porzucił poszukiwanie złota i wrócił do Melbourne

1918 VII 12 - został pochowany na cmentarzu Springvale

bibliografia

Kazimierz Olszański: Kossak Władysław Sylwester. [w]: Polski Słownik Biograficzny. T. XIV/2 zeszyt 61. Kraków 1969, s. 247–248 

Kazimierz Olszański: Niepospolity ród Kossaków, Kraków 1994

Emilia Guźnik, U źródeł znamienitego rodu Kossaków, Rychwał 2018

Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 06.01.2021