Władysław Kaczmarski

(1848 – 1 II 1933 Kraków)

architekt, budowniczy

rodzina

syn Jana Kantego, znanego krakowskiego kupca i Ameli z Weiglów

biogram

           Ukończył krakowski Instytut Techniczny, potem studiował na politechnice w Berlinie. Po powrocie do Krakowa poświęcił się architekturze. Właściciel biura architektoniczno-budowlanego, projektował głównie budowle użyteczności publicznej o cechach historyzujących, projektował również kamienice.

           Powołany do Rady miasta Krakowa w miejsce zmarłego hr. Artura Potockiego, ponieważ podczas wyborów otrzymał w kole większej własności największą ilość głosów po poprzedniku. Wcześniej był delegowany do komisji teatralnej przy Radzie Miasta z ramienia Towarzystwa.

           Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (PAS LB, rząd płd-wsch, po lewej Romerów).

wybrane prace:

1895 - 1900 - kościół i klasztor Sercanek przy ul. Garncarskiej 26 (z przewagą elementów neoromantycznych)

1903 – 1904 - prywatne gimnazjum żeńskie przy ul. Piłsudskiego 13

1904 - wspólnie z Józefem Sowińskim Dom Lekarski

1906 - 1908 - zbudował szkołę augustianek przy ul. Skałecznej 10

1909 - dom Związku Handlowego Kółek Rolniczych przy pl. Szczepańskim 6, z fasadą imitującą styl Ludwika XVI

wspólnie z Józefem Sowińskim pałac Mańkowskich

kamienice:

ul. Siemiradzkiego 5

1905 - ul. Reformacka 3 (z ceglaną fasadą w stylu secesyjnym)

ul. Łobzowska 7

dom własny przy ul. Pijarskiej 3 (kamienica z Atlantami)

kalendarium

1877 – był jednym z założycieli Krakowskiego Towarzystwa Technicznego

1877 – 1929 - należał do jego zarządu

1878 - 1879 – był jego sekretarzem, potem wiceprezesem

1890 - powołany do Rady miasta Krakowa w miejsce zmarłego hr. Artura Potockiego

1894 – 1895 – pełnił funkcję prezesa

1912 - nadano mu tytuł członka honorowego Towarzystwa Technicznego

źródła:

Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000

Józef Piłatowicz, Ruch stowarzyszeniowy inżynierów i techników polskich do 1939 r. T. II Słownik polskich stowarzyszeń technicznych i naukowo-technicznych do 1939 r. Warszawa 2005