Piotr Jaroszewicz
(8 X 1909 Nieśwież – 31 VIII 1992 Anin koło Warszawy)
komunistyczny polityk, działacz ruchu robotniczego, generał dywizji LWP
rodzina
syn Konstantego, nauczyciela szkół ludowych, i Ludmiły z Horoszewiczów
poślubił:
-
w 1937 w Bierieżnoje Oksana Stefurak, dzieci: Alina i Andrzej
-
około 1940 Alicja „Inka” Duchińska (Solska)
biogram
W latach 30. pracował jako nauczyciel i kierownik szkoły powszechnej w powiecie garwolińskim.
Po wybuchu wojny znalazł się w sowieckiej strefie okupacyjnej, pracował jako dyrektor szkoły średniej w Biereżnem nad Horyniem. Aresztowany przez NKWD wraz z żoną Oksaną Stefaruk i córką Aliną został zesłany do obozu w obwodzie archangielskim na granicy Komi.
Wstąpił do armii Z. Berlinga, utworzonej na terenie ZSRR. W armii pełnił funkcje w aparacie politycznym, między innymi był zastępcą dowódcy I Armii WP do spraw polityczno - wychowawczych, przebył cały szlak bojowy I Armii WP.
Po wojnie zajmował stanowisko wiceministra obrony narodowej, następnie piastował funkcję wicepremiera, a także równocześnie, ministra górnictwa. Zasiadał w RWPG jako stały przedstawiciel PRL. Wchodził w skład Biura Politycznego KC PZPR. Po tzw. wydarzeniach grudniowych 1970 objął stanowisko premiera. Zastąpił M. Moczara na stanowisku szefa ZBoWiD.
Był współautorem tzw. manewru gospodarczego, czyli reformy gospodarczej sprowadzającej się do gwałtownych podwyżek cen żywności. W efekcie doszło do protestu robotników w Ursusie i Radomiu.
Pod koniec życia zaczął pisać pamiętniki, oskarżając w nich wielu prominentnych komunistów pochodzenia polskiego o współpracę z NKWD.
Został zamordowany wraz z żoną Alicją Solską w swoim domu w Aninie, w niewyjaśnionych okolicznościach. Sprawców ani motywu nie wykryto, proces domniemanych zabójców zakończył się uniewinnieniem. Część materiału dowodowego w śledztwie została wykradziona z akt policyjnych.
kalendarium
1929 - ukończył Seminarium Nauczycielskie w Prużanie
1934 - ukończył Państwowy Wyższy Kurs Nauczycielski w Warszawie
1934 - 1939 - pracował nauczyciel, a później kierownik szkoły powszechnej Pilawie w powiecie garwolińskim
1939 - po wybuchu wojny znalazł się w sowieckiej strefie okupacyjnej
1940 - został aresztowany przez NKWD
1943 - wstąpił do armii Z. Berlinga
1944 - został członkiem PPR
1945 - 1950 - zajmował stanowisko wiceministra obrony narodowej
1948 - został członkiem KC PZPR
1950 - awansował do stopnia generała dywizji
1950 - 1952 - był zastępcą przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego
1952 - 1970 - piastował funkcję wicepremiera
1954 - 1956 - był równocześnie ministrem górnictwa
1956 - zasiadł w RWPG jako stały przedstawiciel PRL
1958 I 9 - przebywał w Krakowie w Nowej Hucie
1964 - 1980 - wchodził w skład Biura Politycznego KC PZPR
1970 XII 23 - został premierem (do 1980 II 18)
1972 - zastąpił M. Moczara na stanowisku szefa ZBoWiD
1977 XI 24 - został wraz z Helmuthem Schmidtem podjęty obiadem w krakowskim Ratuszu
1980 - został odwołany z funkcji partyjnych i państwowych
1981 - został usunięty z PZPR
1981 XII 13 - po wprowadzeniu stanu wojennego został internowany
1982 XII - został zwolniony z internowania