Młodszy, Śląski

(między 1196 a 1204 – 9 kwietnia 1241 Dobre Pole koło Legnicy)

książę śląski, krakowski i wielkopolski

rodzina

z dynastii Piastów

trzeci pod względem starszeństwa syn Henryka I Brodatego i Jadwigi, córki Bertolda III, hrabiego von Diessen-Andechs, księcia Meranii, kanonizowanej w 1267 roku
żonaty z Anną Przemyślidką, córką Przemysła Ottokara I, króla Czech
mieli dwanaścioro dzieci:
            Gertruda (1218/20 - 22 IV 1244/IV 1247), żona Bolesława I mazowieckiego
            Bolesław II (Łysy) Rogatka (1220/25 - 26 XII 1278)
            Mieszko Lubuski (1223/27 - 1241/42)
            Konstancja (przed 1227 - 21 albo 23 II 1253/57), żona Kazimierza I kujawskiego
            Elżbieta (1224/32 - 16 I 1265), żona Przemysła I
            Henryk III Biały (1227/30 - 3 XII 1266)
            Konrad I Głogowski (1228/31 - 6 VIII 1273 albo 1274)
            Agnieszka (po 1230 - 14 V po 1277), opatka klasztoru cysterskiego w Trzebnicy
            Władysław Wrocławski (10 XI 1235/1237 - 27 IV 1270)
            Jadwiga (1238/41 - 3 IV 1318), opatka klasztoru klarysek we Wrocławiu)
            dwoje dzieci (? - przed 14 X 1243)

biogram

Dopuszczony do współrządzenia z ojcem, wspomagał go w dziele jednoczenia Polski, następnie je kontynuował.
Jednak zniszczenie Śląska przez Mongołów i śmierć w bitwie z Tatarami położyły kres możliwościom zjednoczeniowym Śląska i doprowadziły do rozdrobnienia dzielnicowego na Śląsku.
Zginął dowodząc obroną Legnicy przed Tatarami. Ciało (pozbawione głowy i obdarte z ubrań) zostało zidentyfikowane przez żonę Annę dzięki temu, że miał u lewej stopy sześć palców.
Został pochowany w kościele franciszkanów we Wrocławiu.

kalendarium

1216 - małżeństwo z Anną, córką króla Czech
1222 - został dopuszczony do współrządów przez ojca
1224 - miał już do swej dyspozycji własne pieczęcie, notariusza i dworzan
1227 - przejął na parę miesięcy ster rządów w dzielnicy, po zamachu w Gąsawie, skąd ojciec wrócił ranny
1229 - sprawuje rządy kiedy Henryk Brodaty znalazł się w rękach Konrada I mazowieckiego
1229 - 1230 - kierował kampanią, mającą na celu odzyskanie i zabezpieczenie Lubusza
1233 - 1234 - aktywnie wspierał działania ojca w jego akcjach w Prusach i Wielkopolsce
1234 - objął rządy nad częścią Wielkopolski, którą Władysław Odonic za pomoc w tłumieniu buntu przekazał Brodatemu
1237 - przypisuje mu się sprowadzenie franciszkanów do Polski
1238 - po śmierci ojca objął rządy nad Śląskiem, ziemią krakowską i zachodnią częścią Wielkopolski
1239 - w konflikcie papiestwa z cesarstwem opowiedział się po stronie papieża Grzegorza IX, dzięki czemu wygrał konflikt z arcybiskupem gnieźnieńskim Pełką
1239 - rozbił wojska brandenburskie oblegające Lubusz i odzyskał utracony rok wcześniej Santok
1240 - wraz z żoną Anną ufundowali we Wrocławiu klasztor pod wezwaniem św. Jakuba

źródła

Andrzej Chwalba, Kalendarium dziejów Polski: od prahistorii do 1998, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1999;

Benedykt Zientara, Henryk Brodaty i jego czasy, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1975;

Kazimierz Jasiński, Rodowód Piastów śląskich, Wydawnictwo Avalon, Kraków 2007