Antoni Junosza Gałecki

(25 V 1811 Radłów koło Tarnowa – 10 III 1885 Wiedeń)

biskup, administrator diecezji krakowskiej

rodzina

herbu Junosza, syn Teodora, rządcy dworu w Radłowie i matki Austriaczki Franciszki z domu Weiss

biogram

           Studiował w Wiedniu i Rzymie, gdzie uzyskał tytuł doktora teologii. Piastował godność kanonika tarnowskiego, następnie pełnił funkcję dziekana kapituły tarnowskiej. Był wykładowcą w seminarium duchownym w Tarnowie. Został nadto profesorem religii i pedagogiki w gimnazjum tarnowskim, a później jego dyrektorem. Podkreślano jego obowiązkowość, gorliwość i oddanie się pracy kapłańskiej.
           Przy zatrzymaniu dziekani w Tarnowie przejął rządy kościelne w Krakowie. Tu zraził sobie opinię publiczną swoją opozycją przeciwko powstaniu styczniowemu, uchodził za germanizatora. Ponadto był szorstki w obejściu i konfliktowy wobec duchownych. Jego ostra reakcja w sprawie obłąkanej karmelitanki Barbary Ubryk, zgoda na wejście w mury Karmelu komisji śledczej spowodowały w Krakowie zamieszki uliczne. Rozpoczął systematyczne wydawanie „Notificationes". Za jego posługi przyjęto w Krakowie zgromadzenia zakonne wypędzone z Królestwa po powstaniu styczniowym (felicjanki, magdalenki) lub też wydalone z Prus w czasach tzw. kulturkampfu (karmelitanki bose, urszulanki).
           Po nominacji biskupa w Krakowie w osobie ks. A. Dunajewskiego, opuścił incognito Kraków udając się na stałe do Wiednia. Pochowany na tamtejszym cmentarzu publicznym.
           Pozostawił po sobie drukowaną rozprawę doktorską, listy pasterskie i kilka innych druków.

kalendarium

1826 - wraz z matką przeniósł się do Wiednia
1834 III 8 - otrzymał święcenia kapłańskie
1837 I 26 - otrzymał promocję na doktora teologii na Uniwersytecie Wiedeńskim
1838 VIII 3 - jako kapłan diecezji tarnowskiej przyjął katedrę egzegezy Starego Testamentu i języków orientalnych w Instytucie Teologicznym w Tarnowie
1850 V 28 - cesarz Franciszek Józef I mianował go prałatem scholastykiem
1853 III 1 - został dziekanem kapituły tarnowskiej
1862 IX 25 - mianowany został przez papieża Piusa IX biskupem tytularnym i wikariuszem apostolskim diecezji krakowskiej w zaborze austriackim
1862 XI 19 - przyjął w Rzymie konsekrację biskupią
1862 XII 11 - przejął rządy kościelne w Krakowie
1863 XII 10 - nakazał usunięcie wszelkich emblematów wojennych i symboli narodowych z grobów powstańczych na cmentarzach krakowskich
1864 XII 16 - został odznaczony austriackim Orderem Żelaznej Korony II klasy
1868 XI 17 - papież Pius IX mianował go asystentem tronu papieskiego
1869 XII 8 - uczestniczył w uroczystości otwarcia Soboru Watykańskiego I, wziął udział w 3 uroczystych sesjach soborowych i na terenie diecezji krakowskiej jako jeden z pierwszych biskupów publicznie ogłosił treść soborowych dokumentów
po 1879 IV 26 - opuścił Kraków