Wojciech Gałczyński

Woś

(1788 – 10 luty 1857 Kuczkowa) 

ziemianin

rodzina

z rodziny Kossaków

syn Piotra i Rozalii Barbary Zajączek

herbu Sokola

25 sierpnia 1829 roku poślubił Anielę z Kurnatowskich

           dzieci: Rozalia (1831-1855), mąż Nikodem Biernacki, koncertmistrz Teatru Wielkiego w Warszawie, solista Gewandhausu w Lipsku, nadworny skrzypek cesarza Maksymiliana I; Zofia (1834-1923), mąż Juliusz Kossak; Cecylia (1838-1929), mąż Mieczysław Pułaski; Józefa (1840-?), mąż Józef Helbich; Jadwiga (1841-1914), mąż Zygmunt Wyganowski

biogram

           Był właścicielem dworku w Siąszycach, sporego majątku ziemskiego. Miał stadninę koni, którą założył jego ojciec. Przez otoczenie zwany był Wosiem.

           Brał udział w powstaniu listopadowym, został ranny i wzięty do niewoli podczas bitwy pod Grochowem. Został przewieziony do lazaretu w Słoninie, panowały tu ciężkie warunki, pomagała mu pani Dobrycz, której mąż pracował jako magazynier w wojsku rosyjskim. Po dojściu do zdrowia zamknięto go na siedem miesięcy w kazamatach w Bobrójsku. Z Bobrójska musiał pokonać na sankach po zamarzniętej Wołdze stumilową odległość do Astrakanu. Po krótkim tam pobycie dostał się do niewielkiej wsi Urzum, gdzie już przebywali na zesłaniu między innymi Kazimierz Asnyk, Stanisław Ulatowski, Franciszek Leszczyński. Ze względu na swoje umiejętności myśliwskie i znajomość przyrządzania mięsiwa pełnił funkcję stałego kucharza. Powrócił z katorgi, wybudował nowy dwór. Dwór w Siąszycach, murowany i piętrowy, należał do okazałych, wokół niego znajdował się park i sad, całość otoczona była fosą. Uchodził za dobrego dziedzica. Chciał uwłaszczyć chłopów, urządził piekarnię i pralnię, wybudował czworaki z osobnym wejściem dla każdej rodziny. Twierdził, że:„Człowiek musi mieszkać jak człowiek, żeby być człowiekiem”.

           Do domu Gałczyńskich chętnie przyjeżdżał poeta Adam Asnyk, lubił rozmowy z gospodarzem, dyskutowali na tematy społeczne i polityczne.

           Wojciech kolekcjonował listy od córki z Paryża, czytał je ze wzruszeniem, skrupulatnie chował w skrytce w swoim biurku jako „Listy Zosi z Paryża”.

           Pochowany został na cmentarzu w Grochowach.

kalendarium

1830 II 19 – został ciężko ranny w powstaniu listopadowym w walkach o Olszynkę Grochowska

1840 – został skazany na katorgę i wysłany w głąb Rosji za wywołani lokalnej zamieszki po powstaniu listopadowym

1848 XI 30 – powrócił z katorgi

źródła:

Joanna Jurgała-Jureczka, Kobiety Kossaków, Warszawa 2015

Emilia Guźnik, U źródeł znamienitego rodu Kossaków, Rychwał 2018

Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 05.12.2021