Józef Aleksander Gałuszka

(17 II 1893 Szczurowa koło Brzeska – 6 IX 1939 pod Annopolem)

poeta

rodzina

syn Aleksandra, rzeźbiarza, i Salomei Michalskiej

poślubił 17 IX 1929 Edytę Marię Mertlik (1909 – 1979), malarka, literatka, tłumaczka

biogram

           Uczęszczał do gimnazjum w Krakowie, studiował na Wydziale Filozofii UJ. Został członkiem zarządu krakowskiego oddziału Związku Zawodowego Literatów Polskich, pełnił funkcję redaktora odpowiedzialnego jego organu „Gazeta Literacka".

           Autor patetycznych wierszy, głównie o tematyce patriotycznej, militarnej, pejzażowej, piewca Krakowa i Tatr. Jego twórczość cieszyła się w okresie międzywojennym dużą popularnością, muzykę do jego wierszy pisali między innymi Bernardino Rizzi i Bolesław Wallek-Walewski. Zmobilizowany w 1939, pod wpływem klęsk na froncie popełnił samobójstwo pod Annopolem.

           Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim.

wybrane dzieła:

1919 - Promień i grom

1921 - Biesiada kameleonów

1922 - Uśmiechy Boga

1925 - Gwiazda komandorii

1927 - Ludzie bez twarzy

1929 - Głosy ziemi

1932 - Cienie orłów

kalendarium

1914 - 1918 - w wojsku austriackim na froncie rosyjskim i włoskim

1920 - w Wojsku Polskim brał udział w wojnie bolszewickiej, przeniesiony do rezerwy w stopniu porucznika

1920 - laureat nagrody ministra kultury i sztuki

1921 – 1925 - członek i skarbnik koła literacko-artystycznego Helion

od 1929 - członek zarządu krakowskiego oddziału Związku Zawodowego Literatów Polskich

1931 - 1934 - redaktor odpowiedzialny jego organu „Gazeta Literacka"

1934 – laureat nagrody literackiej miasta Krakowa

1939 - zmobilizowany

źródła:

Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 11.03.2018

Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000