Dzisiejsza data:

Ludwik Flaszen

(4 czerwca 1930 Kraków - 24 października 2020 Paryż)

krytyk teatralny i literacki, reżyser

biogram

           Był współpracownikiem J. Grotowskiego, współzałożycielem i kierownikiem literackim Teatru 13 Rzędów (później Teatru Laboratorium).
Pracował w redakcji "Życia Literackiego", był kierownikiem literackim Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Zainicjował dyskusję o schematyzmie literatury socrealizmu oraz krytykował upraszczanie w rozliczaniu stalinowskiej przeszłości.
           Zamieszkał w Paryżu. Prowadził staże teatralne i reżyserował. Współpracował z Instytutem im. Jerzego Grotowskiego oraz miesięcznikiem "Odra".

wybrane prace:

1958 - szkice krytyczne i felietony Głowa i mur debiut, zatrzymany przez cenzurę i przeznaczony na przemiał
1971 - Cyrograf (wydanie rozszerzone 1974, 1999)
1983 - Teatr skazany na magię
2001 - wraz z Carlą Pollastrelli wydał w języku włoskim Il Teatr Laboratorium di Jerzy Grotowski 1959-1969, testi e materiali di Jerzy Grotowski e Ludwik Flaszen con un scritto di Eugenio Barba

kalendarium

1946 - powrócił z dalekiej Azji do rodzinnego Krakowa
1948 - debiutował jako członek tzw. Krakowskiej grupy krytyków (z J. Błońskim, A. Kijowskim, K. Puzyną i J. Kwiatkowskim)
1948 - 1960 - współpracował z „Przekrojem"
1951-1953 i 1955-1956 - członek redakcji „Życia Literackiego"
1951-1983 - członek ZLP
1952 - wygłosił, a następnie opublikował w "Życiu Literackim" "Nowy Zoil, czyli o schematyzmie", artykuł w którym dobitnie przedstawił wszelkie mielizny i absurdy socrealizmu
1953 - podpisał rezolucję ZLP w sprawie procesu krakowskiego
1953-1954 - kierownik literacki Teatru im. J. Słowackiego
1958 - zadebiutował jako krytyk zamieszczoną w "Przekroju" recenzją tomiku poezji Mieczysława Jastruna
1958 - został laureatem nagrody „Życia Literackiego"
1959 - współtworzył, wraz z Jerzym Grotowskim, słynny "Teatr Laboratorium", początkowo w Opolu, później we Wrocławiu
1980-1982 - dyrektor Teatru Laboratorium
1981- pozostał na Zachodzie i od tej pory mieszkał na stałe i pracował z międzynarodową, wielokulturową grupą młodych aktorów w Paryżu
1989 - wyreżyserował samodzielnie swą pierwszą inscenizację - "Marzyciele" według Dostojewskiego
1995 - wyreżyserował "Biesy albo Mały Plutarch żywotów nieudanych wg Fiodora Dostojewskiego" w Starym Teatrze
2000 - odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
2009 - został członkiem komitetu honorowego Roku Grotowskiego 2009
2009 I 12 - z rąk ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego odebrał we Wrocławiu Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis"
2009 III 27 - wygłosił orędzie z okazji 48. Międzynarodowego Dnia Teatru 

źródła

Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000

czytaj więcej ...