Jan Kanty Federowicz
(6 VIII 1858 Kraków – 13 VII 1924 Kraków)
kupiec, polityk, prezydent Krakowa
rodzina
syn radnego krakowskiego Jana Nepomucena (14 V 1820 Chlina, gubernia radomska – 10 XII 1896) i Eleonory Chłasko (20 II 1826 Kraków – 18 VII 1901)
poślubił Zofię (1864 - 1912), córkę Jerzego Michała Goebla (starszego zboru ewangelickiego, krakowskiego radnego)
brat Tadeusza, prawnika i działacza gospodarczego
biogram
Studiował w Akademii Handlowej w Pradze, praktykę handlową odbywał w Bordeaux, Bremie i Warszawie. Prowadził firmę specjalizującą się w handlu winem i towarami kolonialnymi.
Pełnił szereg funkcji we władzach Krakowa, początkowo związany z konserwatystami, później wraz z J. Leo przeszedł do nowo utworzonego klubu liberalnych demokratów. Kadencja jego prezydentury przypadła w okresie odrodzenia państwowości i obrony niepodległości w wojnie polsko - bolszewickiej 1919 – 1921. W pierwszych powojennych miesiącach borykał się głównie z trudną sytuacją aprowizacyjną.
W galicyjskim Sejmie Ustawodawczym był między innymi przewodniczącym centrowego Klubu Pracy Konstytucyjnej, złożonego z posłów dawnej Galicji. Był członkiem Komisji Aprowizacyjnej, Skarbowo-Budżetowej, Kontroli Długów Państwowych oraz Rady Obrony Państwa.
Był również prezesem Izby Handlowo - Przemysłowej w Krakowie, Towarzystwa Turystycznego oraz członkiem Rady Kolejowej. Przyczynił się do powołania w Krakowie Szkoły Handlowej oraz wybudowania dla tej placówki gmachu.
Pochowany na Cmentarzu Rakowickim (kwatera 28, rząd zachodni, grobowiec rodzinny Federowiczów).
kalendarium
1822 - objął po ojcu firmę specjalizującą się w handlu winem i towarami kolonialnymi
1896 – 1924 – członek Rady Miejskiej
1907 – wraz z J. Leo przeszedł do nowo utworzonego klubu liberalnych demokratów
1901 – 1914 – był posłem na Sejm Krajowy galicyjski
1913 - 1916 - był prezesem Izby Handlowo - Przemysłowej w Krakowie
1916 – 1918 – jako pierwszy wiceprezydent Krakowa kierował referatem aprowizacyjnym
1918 III 6 - 1924 VII 13 - był prezydentem miasta Krakowa
1915 XI 7 - w patriotycznym przemówieniu na sesji Rady ogłosił, że władze miejskie działają dla dobra państwa polskiego
1919 I 26 – został wybrany do Sejmu Ustawodawczego
1920 VII 1 – został członkiem utworzonej Rady Obrony Państwa
1920 – rozpoczął produkcję win szampańskich
1923 V 2 – otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
1924 VII 15 – został uroczyście pochowany na Cmentarzu Rakowickim