(1781 IV 25 Mediolan – 1850 XI 5 Altmünster, koło Gmunden Austria)
arcyksiążę, austriacki feldmarszałek, dowódca armii austriackiej w okresie wojen napoleońskich.
Rodzina:
Syn Ferdynanda Habsburg-Baudemont-Vaudémont-Lotharingen-d'Este księcia Modeny, arcyksięcia austriackiego i Marii Beatryczy d'Este, córki Harkulesa III (Ercola) d'Este księcia Modeny.
Życiorys:
Uczęszczał do akademii wojskowej w Wiener Neustadt. Został dowódcą wojsk austriackich w czasie wojny Trzeciej Koalicji przeciwko Francji. Otoczony pod Ulm, zdołał uciec z dwoma tysiącami kawalerzystów do Czech. W bitwie pod Austerliz dowodził prawym skrzydłem armii rosyjsko-austriackiej.
Dowodził korpusem liczącym 32 tysięcy żołnierzy, wysłanym przeciwko Księstwu Warszawskiemu. Zajął oddaną bez walki Warszawę. Jednak w bitwie pod Raszynem koło Warszawy nie zdołał wyeliminować daleko mniejszej armii Księstwa pod wodzą ks. Józefa Poniatowskiego, w rezultacie czego Poniatowski był w stanie przejąć inicjatywę i zająć znaczne obszary austriackiej Galicji z Krakowem włącznie. Zagrożony izolacją przez rosnące siły polskie korpus Ferdynanda opuścił Warszawę i stopniowo zaczął wypierać polskie wojsko i administrację z południowej i południowo-wschodniej Galicji.
Został gubernatorem Galicji, faktycznie jednak rządy oddał prezydentowi gubernium lwowskiego, F. Kriegowi. Odwołany ze stanowiska po wypadkach 1846 wyjechał do Modeny. Ferdynand nigdy się nie ożenił.
Kalendarium:
1799 – rozpoczął karierę wojskową
1805, 1809 i 1815 – walczył przeciwko Francji
1809 – dowodził wojskami austriackimi wysłanymi przeciwko Księstwu Warszawskiemu
1809 IV 19 – nie wygrał bitwy pod Raszynem
1809 VI – wraz z korpusem opuścił Warszawę
1814 – uzyskał tytuł księcia Modeny i Reggio
1816 – był wojskowym dowódcą na Węgrzech
1832 IX – 1846 VII 2 – sprawował urząd gubernatora Galicji
1845 – pod koniec roku przejeżdżając przez Gumniska ostrzegł Sanguszkę, że udział szlachty w powstaniu może narazić ją na wybuch ze strony chłopów
1846 – wyjechał do Modeny (Włochy)