Elżbieta Pomorska
(1347 – 14 II 1393 Hradec Králové)
żona cesarza Karola IV Luksemburskiego
rodzina
córka Elżbiety Kazimierzówny i Bogusława V księcia wołogosko - słupskiego
wnuczka Kazimierza III Wielkiego, króla Polski
poślubiła króla Czech i cesarza rzymskiego Karola IV Luksemburskiego, mieli sześcioro dzieci:
- Annę (11 lipca 1366 - 7 czerwca 1394), żona króla Anglii Ryszarda II Plantageneta
- Zygmunta (14/15 lutego 1368 - 9 grudnia 1437), cesarz rzymski, król Węgier i Czech, margrabia brandenburski
- Jana (15 czerwca 1370 - 1 marca 1396), książę Görlitz (Zgorzelca)
- Karola (13 marca 1372 - 24 lipca 1373)
- Małgorzatę (29 września 1373 - 1410), żona burgrabiego Norymbergii Jana III Hohenzollerna
- Henryka (1377 - 1378)
biogram
Wraz z bratem, Kaźkiem Słupskim, wychowywała się na dworze w Krakowie.
Elżbieta była opisywana jako pełna wigoru, pewna siebie i silna psychicznie kobieta. Podobno łamała w ręku końskie podkowy, noże i miecze.
Opis uroczystości ślubnych przedstawił prawie dwa wieki później pomorski kronikarz, Tomasz Kantzow:
Przybyli tedy: cesarz Karol - pan młody, Ludwik, król węgierski; Piotr, król Cypru; Otto, margrabia brandenburski i książę Bawarii; Siemowit, książę mazowiecki; Bolesław, książę świdnicki; Władysław, książę opolski; jako i król duński Waldemar wodą przybył na Pomorze, a książęta pomorscy wspaniale go przyjęli i przez kraj swój godnie przeprawili. Ojciec zaś oblubienicy i biskup kamieński Jan, książę saski, współ z nim ruszyli, za towarzyszy mu będąc. Książę Barnim szczeciński natomiast, jako że przez wiek swój sam jechać nie mógł, posłał w zastępstwie swoim hrabiego Ulryka z Fürstenbergu z sutymi darami. Podobnie uczynili też pomorscy książęta Barnim i Warcisław, stryjowie oblubienicy, którzy z racji ochrony kraju pozostali w domu. Poza tym był na królewskim dworze brat oblubienicy, książę Kazimierz, takoż i poselstwa licznych królów oraz książąt, a zaślubiny wyprawił król polski z przepychem wspaniałym, wiano zaś wyniosło sto tysięcy węgierskich guldenów, z czego część większą zapłacił król polski.
Historycy uważają jednak, iż Tomasz Kantzow najpewniej połączył dwa różne wydarzenia: ślub Elżbiety w roku 1363 i zjazd monarchów w Krakowie w 1364.
Przeżyła męża o 15 lat, została pochowana w katedrze św. Wita w Pradze.
Kalendarium
1363 V 21 – w Krakowie została wydana za mąż za króla Czech i cesarza rzymskiego, Karola IV, była jego czwartą żoną
1363 VI 18 - koronowana w Pradze na królową Czech
1368 XI 1 - w Rzymie papież Urban V koronował ją na cesarzową
źródła
Edward Rymar, Rodowód książąt pomorskich, Szczecin 2005
Thomas Kantzow, Pomerania. Kronika pomorska z XVI wieku, Tom I, tłum. K. Gołda, przypisy i komentarze T. Białecki i E. Rymar, Szczecin 2005
Joanna A. Kościelna, Gryfitka na cesarskim tronie. W: sedina.pl [online]. [Dostęp 20. 05. 2017]
Janusz Szymański, Książęcy ród Gryfitów, Goleniów – Kielce 2006