Zygmunt Estreicher

(3 grudnia 1917 Fryburg, Szwajcaria – 11 września 1993 Genewa)

muzykolog

rodzina

z uniwersyteckiej rodziny Estreicherów

syn Tadeusza (1871-1952) i Elżbiety Kiersnowskiej (1886-1960)

brat Stefana (1911-1922); Leona (1916-1991); Tadeusza (1920-1921); Marii (1922-), mąż Tadeusz Jodłowski; Ireny (1942-1984)

około 1940 poślubił Marię z Rogozińskich (1924-1990), córka warszawskiego lekarza, który zginął w Katyniu. W Szwajcarii wspierała różne formy pomocy dla rodaków w kraju. Mieli pięcioro dzieci: Agnieszka , zmarła po urodzeniu; Krystyna Maria (23 VIII 1944 Fryburg -), poślubiła André Rieder'a, ma córkę Julie (30 VII 1970-); Jerzy Tadeusz (8 XI 1950 Neuchâtel -), po maturze studiował matematykę na Uniwersytecie Genewskim, współpracuje ze szpitalem kantonalnym, ma zawodowy dyplom wirtuozerii konserwatorium, daje koncerty, komponuje, nagrywa płyty, około 1990 poślubił Marię Germann, mają troje dzieci; Stefan Karol (6 V 1952 Neuchâtel -), studiował fizykę teoretyczną, pracuje w USA; Anna Izabela (10 III 1962 Neuchâtel -), studiowała biochemię w Genewie

biogram

           W Krakowie uczył się w Gimnazjum Sobieskiego, potem Nowodworskiego. Uczęszczał do szkoły muzycznej Żeleńskiego (fortepian, śpiew, teoria), studiował u Jachimeckiego na Uniwersytecie. Miał różne dorywcze prace w Radiu krakowskim, był speakerem 3-go września 1939 roku, pod nalotem niemieckim; ostatnie słowa radiostacji były wypowiedziane przez niego: „Tu mówi Kraków, łączymy się z Warszawą”. W czasie wojny znalazł się w Szwajcarii, został internowany w obozie we Fryburgu. Kontynuował swoje studia pod kierunkiem Franza Brenna na Uniwersytecie we Fryburgu i tu uzyskał doktorat rozprawą poświęconą pieśniom tanecznym Eskimosów. Osiadł w Neuchâtel jako asystent Muzeum Etnograficznego, następnie wykładał muzykologię na Uniwersytecie w Genewie. Brał częsty udział w różnych akademiach i imprezach okolicznościowych. Zorganizował chór męski, jego piosenki żołnierskie śpiewane były nie tylko w Szwajcarii, lecz przez żołnierzy polskich na wszystkich frontach II wojny.

kalendarium

1939 XI – wyszedł z Krakowa przez Czechy, Węgry i Jugosławię do Francji

1940 – dostał się do Szwajcarii

1940-1945 – pracował jako dyrygent chóru, a następnie w bibliotece we Fryburgu i Neuchâtel

1948 – kierował działem muzyki pierwotnej w Muzeum Etnograficznym w Neuchâtel

1954 – został kierownikiem wydziału muzykologii

1957 – profesor i dyrektor Biblioteki Uniwersyteckiej

1961 – rozpoczął wykłady muzykologii na Uniwersytecie w Genewie

1969 – otrzymał profesurę

bibliografia:

Jan Adamczewski, Krakowskie rody, Kraków 1994

Krystyna Grzybowska, Kronika rodzinna, Wrocław 1969

Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 05.12.2019