Bronisława Estreicher

(7 października 1860 Lwów – 28 września 1933)

rodzina

z uniwersyteckiej rodziny Estreicherów

córka Karola Józefa (1827-1908) i Stefanii Grabowskiej (1837-1917)

siostra Jadwigi (1859–1946), mąż Leon Kulczyński, nauczyciel; Wandy Marii Reginy (1863–1920); Zofii (1867–1950), mąż Ignacy Rosner; Marii, zmarła tuż po urodzeniu; Stanisława Ambrożego (1869–1939), profesora historii prawa UJ, żona Helena Longchamps de Bérier; Tadeusza Kazimierza (1871–1952), profesora chemii nieorganicznej UJ, żona Elżbieta Kiersnowska; Marii Stefanii (1876-1966), nauczycielki seminarium

w 1882 roku została żoną Wacława Domaszewskiego (28 września 1842 – 18 października 1918 Lwów), prawnika

dzieci:

Stefania (1884-1976);

Jan (1886-1947);

Adam (1889-1940);

Maria (1897-1975).

biogram

           Rodzice jej męża Wacława zginęli w czasie rabacji chłopskiej w 1846 roku, wychowywał się u zaprzyjaźnionej rodziny koło Stryja. Skończył studia uniwersyteckie i kształcił się w Wiedniu, gdzie później pracował, został z czasem dyrektorem Banku Krajowego w Wiedniu.

Mieli czworo dzieci:

           Stefania wyszła za mąż za Jerzego Węgierskiego herbu Wieniawa (1883-1914), mieli syna Jerzego (1919-2012), inżyniera budownictwa specjalizującego się w zakresie transportu kolejowego. Profesor Wydziału Budownictwa Lądowego Politechniki Krakowskiej, był wykładowcą Politechniki Śląskiej i Politechniki Warszawskiej. Żołnierz Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej, uczestnik powstania lwowskiego w ramach Akcji „Burza”, więzień syberyjskich łagrów. Mieszkał w łagrze z Sołżenicynem w jednym baraku, pracowali w jednej brygadzie. Sołżenicyn uwiecznił postać Węgierskiego w Archipelagu GUŁag;

           Jan był inżynierem, z żoną Wandą Foltis mieli córkę Joannę;

           Adam – zmarł w czasie wojny, prawdopodobnie w Rosji;

           Maria – została żoną Antoniego Mączaka (1900-1988), nauczyciela akademickiego we Lwowie, pierwszego dyrektora powstałego w 1945 roku Zespołu Państwowych Szkół Plastycznych im. Wojciecha Gersona w Warszawie (wtedy Liceum Plastyczne w Łazienkach). Mieli syna Antoniego (1928 Lwów-2003), historyka nowożytności. Studiował historię w Uniwersytecie Warszawskim i z nim związał swoją karierę naukową, tam też w 1954 roku uzyskał doktorat i w 1973 został profesorem tej uczelni. Ukończył również Uniwersytet Cambridge, wykładał w Szwecji, USA i Kanadzie. Pisał prace z zakresu historii Polski i Europy, zwłaszcza historii gospodarczej, politycznej i społecznej, na przykład Sukiennictwo wielkopolskie XIV-XVII w., współautor Dziejów gospodarczych Polski do 1939 r. Był też autorem niezwykle ciekawych książek traktujących o teorii podróży: Życie codzienne w podróżach po Europie w XVI i XVII wieku oraz Peregrynacje. Wojaże. Turystyka. Redaktor naczelny opracowywanej w Ossolineum Historii Europy, a także pisał krytyki literackie na łamach Nowych książek.

bibliografia:

Jan Adamczewski, Krakowskie rody, Kraków 1994

Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 05.12.2019