Ferdynand Karol Józef D'Este

(25 IV 1781 Mediolan – 5 XI 1850 Altmünster, Austria)

austriacki feldmarszałek, gubernator Galicji i Siedmiogrodu

rodzina

arcyksiążę, syn arcyksięcia Ferdynanda Habsburga i Marii Beatrycze d'Este, córki Ercole III d'Este

nigdy się nie ożenił

biogram

           Po ukończeniu akademii wojskowej w Wiener Neustadt, wstąpił do armii cesarskiej w stopniu generał - majora.

           W czasie wojny Trzeciej Koalicji przeciwko Francji był dowódcą 40 000 korpusu wchodzącego w skład armii austriackiej Macka. Po otwartej krytyce stylu dowodzenia Macka i jego braku zdecydowania, wypowiedział Mackowi posłuszeństwo i na czele całe kawalerii (6 000 szabel) próbował wyrwać się z okrążenia. Pościg konnicy Murata był tak skuteczny, że z zaledwie 2 000 kawalerzystów zdołał uciec do Czech.

           Podczas wojny Piątej Koalicji przeciwko Francji został mianowany głównodowodzącym VII Korpusu, liczącego 36 000 żołnierzy. Celem jego działania miało być zajęcie Warszawy i zlikwidowanie armii polskiej. Nie spodziewano się większego oporu strony polskiej, a działanie przez zaskoczenie i szybka akcja zbrojna miała zapewnić stronie austriackiej łatwe zwycięstwo. Stoczył nierozstrzygniętą bitwę pod Raszynem (polskie wojsko pod dowództwem księcia Józefa Poniatowskiego liczyło zaledwie 12 tysięcy żołnierzy). Po bitwie zajął Warszawę, ale zmuszony przez wojsko Poniatowskiego oddał większą część Galicji.

           Wziął udział w Siódmej Koalicji przeciwko Francji, a następnie był dowódcą wojskowym na Węgrzech.

           W następnych latach sprawował formalnie urząd gubernatora Galicji i mieszkał we Lwowie. Po wybuchu powstania krakowskiego został odwołany, wyjechał do Modeny we Włoszech.

kalendarium

1799 – ukończył akademię wojskową i wstąpił do armii

1805 – został dowódcą 7. Korpusu

1805 X 15 – zdołał uciec z 2 000 kawalerzystów z okrążenia pod Ulm

1805 XII 2 – w bitwie pod Austerlitz dowodził prawym skrzydłem armii rosyjsko-austriackiej

1809 II 16 – został mianowany głównodowodzącym VII Korpusu

1809 III – przybył do Krakowa

1809 IV 1 – wydał manifest do „wiernych Galicjanów” wzywając do ochotniczego wstępowania do wojska austriackiego

1809 IV 14 - wysłał do głównodowodzącego wojskami polskimi ks. Józefa Poniatowskiego pismo, zapowiadające rozpoczęcie kroków wojennych przeciw Księstwu Warszawskiemu w przypadku dalszego pozostawania w sojuszu z Napoleonem oraz wystosował do mieszkańców Księstwa Warszawskiego odezwę, w której nawoływał Polaków do opuszczenia Bonapartego

1809 IV 15 – przeszedł Pilicę pod Nowym Miastem wkraczając do Księstwa Warszawskiego

1809 IV 19 – pod Raszynem starł się z wojskami ks. Józefa Poniatowskiego

1814 – uzyskał tytuł Księcia Modeny i Reggio

1815 – został dowódcą oddziałów rezerwy nad Renem

1816 – 1830 - sprawował dowództwo naczelne na Węgrzech

1832 IX – 1846 VII 2 – sprawował urząd gubernatora Galicji

1833 II 21 – wystosował ostre upomnienie do władz Tarnowa w sprawie budowy seminarium

1835 – 1837 – był gubernatorem Transylwanii

1846 – wyjechał do Modeny