Dzisiejsza data:

biogram

Ukończył w Samborze szkołę elementarną, do gimnazjum uczęszczał w Tarnowie oraz Nowym Sączu. Zapisał się na trzyletni kurs filozofii na Uniwersytecie Lwowskim, ucząc się jednocześnie języka francuskiego i włoskiego.
Wstąpił następnie na wydział lekarski Uniwersytetu w Wiedniu, po jego ukończeniu przygotował rozprawę doktorską i otrzymał tytuł doktora medycyny.
Już wcześniej rozpoczął praktykę lekarską, został także lekarzem domowym prymasa Jana Pawła Woronicza, który przybył do Wiednia na dłuższą kurację.
Został asystentem w Katedrze Historii Naturalnej Uniwersytetu Wiedeńskiego, a następnie lekarzem obwodu policyjnego na przedmieściu Wiednia, a gdy z jego inicjatywy założono tu szpital, został w nim prymariuszem, a następnie jego dyrektorem.
Prowadził także działalność naukową, publikując prace z zakresu anatomii patologicznej i fizjologii.
Powrócił do Krakowa i wygrał konkurs na kierownika Kliniki Lekarskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Został wybrany dziekanem, a następnie rektorem UJ.
Był obrońcą języka polskiego, zwolennikiem repolonizacji uniwersytetu Jagiellońskiego i szkolnictwa galicyjskiego. Jego patriotyczna działalność spowodowała, że usunięto go z katedry i przeniesiono na emeryturę.
Został wybrany radnym miejskim, a następnie pierwszym autonomicznym prezydentem miasta Krakowa. Zaraz po swoim wyborze zreorganizował Magistrat: wprowadził kontrole i odpowiedni dobór urzędników, stopniowo zastępował urzędników obcej narodowości - polskimi.
Już od początków swej prezydentury pokazał się jako dobry działacz i znakomity organizator, jasno określając swoje zadania. Potrafił doskonale dobierać sobie zdolnych współpracowników i podejmować trafne decyzje, dzięki czemu już po 8 latach swych rządów zwiększył dwukrotnie dochody miasta. Za zdobyte fundusze zbudował w mieście między innymi rzeźnię, wodociągi, kanały, studnie, 4 nowe szkoły, fabrykę cygar, dając licznym mieszkańcom miejsca pracy.
Zajął się porządkowaniem miasta. Stopniowo, ale systematycznie wykładano jezdnie kostką brukową, ruszyła zabudowa Kazimierza i Stradomia, zwiększano liczbę latarni w mieście i na przedmieściach.
Troszczył się o miejską zieleń, zwłaszcza o Planty - miejsce spacerów i odpoczynku,
zajął się odnowieniem Sukiennic, uporządkowaniem okolic murów obronnych i Barbakanu, odrestaurowaniem kościołów i kaplic.
Zainicjował na terenie Krakowa zakładanie instytucji kredytowych, filii banków i towarzystw zaliczkowych dla podniesienia handlu, rzemiosła i drobnego przemysłu.
Przez cały okres prezydentury prowadził działalność charytatywną, wspierał zakłady dobroczynne, przytułki, ochronki, organizował bale na cele dobroczynne, opiekował się fundacjami.
Za jego prezydentury po raz pierwszy urzędnicy otrzymali emerytury, zniósł także ograniczenia w osiedlaniu się Żydów.
Do jego zasług należy rozpropagowanie fizykoterapii, leczenia higieniczno - dietetycznego oraz balneologii.
Pierwszy sklasyfikował polskie wody lecznicze. Dzięki niemu stały się modne polskie sanatoria - Krynica, Rabka, Iwonicz, Szczawnica oraz Żegiestów.
Stworzył Spółkę Zdrojowisk Krajowych i dzięki działalności tej instytucji doprowadził do unowocześnienia uzdrowisk na południu Polski.
Nagrodzony Złotym Krzyżem Zasługi z Koroną, Żelaznym Krzyżem III klasy oraz Komandorią Orderu Świętego Grzegorza.
Pochowany na Cmentarzu Rakowickim, pas 25 wschód.