Bronisław Dąbrowski
(24 XI 1903 Bielce koło Kiszyniowa, Besarabia – 10 IV 1992 Kraków)
aktor i reżyser teatralny, pedagog
biogram
Ukończył Wydział Dramatyczny Konserwatorium w Poznaniu, zadebiutował w Tetarze Polskim w Poznaniu, występował w Warszawie, Lwowie, przeniósł się do Krakowa, skąd powrócił do Lwowa. W Teatrze Miejskim we Lwowie pracował jako aktor i reżyser, był też wykładowcą (prowadził lektorat wymowy) Uniwersytetu Jana Kazimierza. Po II wojnie został dyrektorem krakowskich Teatrów Miejskich, następnie Państwowych Teatrów Dramatycznych, był wykładowcą i profesorem krakowskiej PWST.
Współpracował z wybitnymi scenografami (między innymi A. Stopką, A. Pronaszką, W. Daszewskim) i aktorami (Z. Jaroszewską, T. Łomnickim, S. Zaczykiem). Wystawiał głównie repertuar klasyczny - widowiskowe spektakle wieloobsadowe, jego realizacje Kordiana J. Słowackiego i Wyzwolenia S. Wyspiańskiego należą do najwybitniejszych przedstawień tych utworów. Autor wspomnień Na deskach świat oznaczających oraz słuchowisk radiowych.
Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim.
wybrane prace:
1947 - Klątwa i Warszawianka S. Wyspiańskiego
1948 - Owcze źródło L. de Vegi
1949 - Trzy siostry A. Czechowa
1956 - Kordian J. Słowackiego
1957 - Wyzwolenie S. Wyspiańskiego
1977 – 1981 – wspomnienia Na deskach świat oznaczających (t. 1 - 3)
1988 – Poznałem ich w teatrze
kalendarium
1921 - ukończył Wydział Dramatyczny Konserwatorium w Poznaniu
1928 - 1932 - aktor w Teatrze im. J. Słowackiego
1947 - 1950 - dyrektor krakowskich Teatrów Miejskich, następnie Państwowych Teatrów Dramatycznych
1955 - 1972 - dyrektor Teatru im. J. Słowackiego
1957 - 1974 - wykładowca krakowskiej PWST
1963 - 1968 - rektor PWST
1966 - profesor PWST
1974 - otrzymał tytuł dyrektora honorowego Teatru im. J. Słowackiego
źródła:
Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000