Jan Paweł Cellari
(? – 1664)
wojskowy
rodzina
z rodziny Cellarich
syn Pawła młodszego i Anny
brat Andrzeja juniora
poślubił: Elżbieta Anna Ostromiączka, prawdopodobnie wdowa po Sarnockim (Czarnowskim)
dzieci: córka, poślubiła Budkiewicza herbu Trzaska; syn, przeniósł się na Litwę i tam założył rodzinę
biogram
Zaczął działalność publiczną jako burgrabia myślenicki i krakowski, potem wybrał karierę wojskową, służył w armiach cudzoziemskich, następnie walczył w wojnach z Kozakami, Szwedami i Moskalami. Był komendantem załogi fortecznej w klasztorze na Jasnej Górze, uczestniczył w walkach o Warszawę, walczył przeciw Szwedom o Toruń, został mianowany komendantem twierdzy toruńskiej.
Brał udział w wojnie polsko–rosyjskiej, następnie został komendantem garnizonu krakowskiego. Oszczędzał nieco rodzinny Kraków, ale ściągał daniny z Kleparza i Kazimierza (mieszkańcy musieli się co tydzień opłacać), co spowodowało skargi i odwoływanie się do króla, który nakazał ograniczenie i równomierne rozłożenie ciężarów.
Zmarł wiosną podczas wyprawy wojennej przeciw Rosji.
kalendarium
1617–1642 – radny miejski
1633 – król Władysław IV nadał mu tytuł Rycerza Złotej Ostrogi
1649 – został burgrabią myślenickim
1649–1651 – burgrabia krakowski
1654 VI 24 – od cesarza otrzymał tytuł hrabiego czeskiego z przydomkiem Grundig
1654 i 1657 – komendant załogi w klasztorze na Jasnej Górze
1655 – pełnił obowiązki wójta w Pcimiu i organizował włościan miejscowych do walki ze Szwedami
1657 – pułkownik
1658 – w stopniu generał-majora infanterii brał udział w oblężeniu Torunia
1658 – oskarżony o zdradę kraju, udowodnił jednak przy pomocy świadków, że żyto, które przywoził z Prądnika i gromadził w swojej kamienicy przy ulicy Brackiej przeznaczał dla siebie, a nie dla Szwedów
1658 – od Klary Karmoniczanki, wdowy po po Jakubie Fayffie kamienicę zwana Forbesowską na ul. Brackiej (obecnie wchodzącą w skład nr 6)
1659 – mianowany komendantem garnizonu toruńskiego
1660 X – odbierał kapitulację wojsk rosyjskich pod Słobodyszem
1662 II 20 – król Jan Kazimierz nadał jemu i Andrzejowi w nagrodę za zasługi wojenne indygenat polski
1663 III – komendant garnizonu krakowskiego
1663 IV 18 – król Jan Kazimierz zwolnił kamienicę i plac (określony jako leżący koło kamienicy zwanej „Stara Mennica”, czyli obecnie Rynek Główny 17) na ul. Brackiej, będące własnością Cellarego od wszelkich opłat
1663 VI 15 – otrzymał interwencyjne pismo od króla Jana Kazimierza w sprawie skarg mieszczan
1663 VII 4 – zażądał od mieszczan aby żywiła swoim kosztem załogę lub dali na jej utrzymanie 2 800 złp, rada miejska uchwaliła złożenie wymaganej sumy
źródła:
Kamila Follprecht, Przyczynki do dziejów krakowskiej rodziny Cellarich, [w:] Krakowski Rocznik Archiwalny, t. 5, Kraków 1999
Polska Encyklopedia Szlachecka, t. 1, Warszawa 1935