Witold Chomicz

(1 listopada 1910 Kijów – 15 marca 1984 Kraków)

grafik, malarz 

rodzina

syn Leonarda (brata Bolesława, działacza społecznego) i Ewy Święckiej

poślubił Jarosławę z Włodygów, lekarkę

syn Jaromir (1937-2015), aktor i lalkarz

biogram

           Dzieciństwo spędził w Kijowie, skąd wraz z rodziną po wojnie polsko-bolszewickiej przeniósł się do Lublina. Pierwsze swoje kroki jako grafik i rysownik stawiał w Lublinie, gdzie uczęszczał do II Liceum Ogólnokształcącego im. Hetmana Jana Zamoyskiego i gdzie wraz z kolegami założył artystyczną grupę „Elipsa”.

           Studiował w Krakowie w Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego, następnie w warszawskiej ASP kontynuował studia z zakresu malarstwa u prof. Karola Tichego oraz z zakresu grafiki między innymi u Władysława Skoczylasa, Edmunda Bartłomiejczyka i Bonawentury Lenarta oraz później studiował w Szkole Przemysłu Artystycznego w Pradze. Przez kilkadziesiąt lat był związany z krakowską Akademią Sztuk Pięknych, gdzie był wykładowcą i kierownikiem Katedry (Projektowania) Grafiki Książki, był mocno zaangażowany w życie kulturalne Krakowa, działał w krakowskim środowisku artystycznym. Między innymi przez wiele lat zasiadał w jury konkursów szopek krakowskich, organizował wystawy o tematyce regionalnej, zaprojektował ubiory na coroczny pochód Lajkonika, a także druki okolicznościowe z okazji uroczystych obchodów najważniejszych wydarzeń z historii miasta. Zajmował się grafiką użytkową, głównie książkową, wykształcił wielu wybitnych iluminatorów. 
           Malował obrazy olejne, tworzył grafiki (przeważnie drzeworyty), plakaty, projekty witraży (5 witraży Złoty wiek kultury i nauki polskiej do Auli Collegium Novum UJ - jeden został zrealizowany w Zakładzie Witraży braci Paczka i podarowany UJ - oraz do apteki na placu Zgody w Krakowie). Plakaty, wydawane z okazji Dnia Krakowa, drukowane były w 18 językach i sławiły Kraków, jego urok, gościnność jego mieszkańców na prawie wszystkich kontynentach. Jedną z jego pasji było bibliofilstwo. Katedrę Grafiki Książki jego uczniowie nazywali Oficyną Białego Kruka.
           Poza tym zajmował się jeszcze projektowaniem znaczków i plakatów, kowalstwem artystycznym oraz freskami. Jego prace znajdują się w Muzeum Narodowym w Krakowie, w Muzeum Historycznym m. Krakowa oraz w kolekcjach prywatnych.
           Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim.

wybrane prace:

1925 – obraz Przemoc

1927 – akwarela Ulica jezuicka

1931 – litografia Lublin. Zamek w nocy

1937 – obraz Portret żony

1938 – drzeworyt krakowskiej Szopki

1945 – grafika Lajkonik

1947 – plakat Dni Krakowa

1954 – zaprojektował dwa wielkie panneaux ścienne dla głównego hallu dworca głównego wyobrażające panoramę Krakowa i Nowej Huty

1961 – drzeworyt Emaus

1923/1924 - Lubelskie zaułki

1964 - Stare mury Lublina

plakaty:
1935 - Kraków miasto zabytków i tradycji
1938, 1939, 1947 - Dni Krakowa
1939 - Krakauer Festtage

kalendarium

1920 – zamieszkał wraz z rodziną w Lublinie

1924, 1927 – prezentował na wystawach studia architektoniczne starego Lublina

1927 – osiadł na stałe w Krakowie

1927-1931 - studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego

1932 – studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych
1934 - wykładowca w Państwowym Instytucie Sztuk Plastycznych w Krakowie

1934–1939 – podróżował po Europie i Azji

1936 XI 6 – otrzymał I oraz III nagrodę w konkursie na plakat propagandowy miasta Krakowa, zorganizowany przez Polski Związek Turystyczny przy współudziale zarządu miasta
1937 - profesor i kierownik Katedry Grafiki Użytkowej w Państwowym Instytucie Sztuk Plastycznych w Krakowie

1939–1943 – zajmował się tajnym nauczaniem, oficjalnie będąc nauczycielem w Szkole Drukarstwa i Rzemiosł
1949 - laureat nagrody miasta Krakowa
1950 - profesor ASP w Krakowie
1950-1980 - kierował Katedrą (Projektowania) Grafiki Książki
1955-1961 - pełnił funkcję Kanclerza Rycerskiego Zakonu Bibliofilskiego z Krakowa, projektował znaczki pocztowe, karty i koperty wysoko oceniane przez specjalistów

1959 – otrzymał Order Białego Kruka
1976 - laureat nagrody ministra kultury i sztuki I stopnia

1977 – w Muzeum Okręgowym w Białymstoku z okazji pięćdziesięciolecia pracy artystycznej zorganizowano mu benefisową wystawę pod nazwą „Witold Chomicz – Malarstwo i grafika – Twórczość z lat 1927-1976”

źródła:

Słownik biograficzny historii Polski, Ossolineum, Wrocław 2005

Michał Rożek, Przewodnik po zabytkach i kulturze Krakowa, Warszawa-Kraków 1997

Wielka encyklopedia malarstwa polskiego, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2011

Czesław Brzoza, Kraków między wojnami, Kraków 1998