Karol Ceptowski

(23 marca 1801 Poznań – 12 lutego 1847 Kraków)

rzeźbiarz, pedagog

rodzina

syn Michała, sztukatora, i Zofii Mączyńskiej

brat rzeźbiarzy: Jana Adama (1798-1834), Konstantego (1825-1900)

poślubił Balbinę Lewandowską (1791 IV 10 – 1862 III 11 Poznań)

dzieci:

Anastazja (1822 III 19 Marynpol - 1879), poślubiła Sylwestra Pawickiego, drukarza i wydawcę

Józef Aleksander (1826 I 4 Marynpol – 1907 XI 7 Poznań), poślubił Emilię Pawicką

biogram

           Studiował prywatnie rysunek i rzeźbę w pracowni Pawła Malińskiego w Warszawie, następnie kształcił się u H. Koeniga we Wrocławiu i w akademii sztuk pięknych w Monachium u Petera von Corneliusa.

           Pracował przy dekoracji zamku królewskiego w Monachium, gdzie na zlecenie architekta Leo von Klenze wykonał kapitele, następnie w Rzymie w pracowni Bertela Thorvaldsena, w Stuttgarcie u Johanna Heinricha Danneckera i w Paryżu pod kierunkiem Jean–Jacques’a Pradiera. W czasie pobytu we Francji wykonał płaskorzeźbę Polska w objęciach Francji.

           Wrócił do Poznania, gdzie brał udział w wystawach i realizował prace architektoniczno–dekoracyjne między innymi w zamku w Kórniku i w kościołach parafialnych w Kwiliczu koło Międzychodu oraz Krzeszowicach koło Chranowa.

Uzyskał nominację i został pierwszym profesorem rzeźby w Szkoły Rysunku i Malarstwa przy Instytucie Technicznym w Krakowie.

           Zajmował się głównie rzeźbą sepulkralną i dekoracją architektoniczną, przeważnie o tematyce antycznej.

          Do zbiorów Instytutu Technicznego przekazał wiele własnych prac (nie zachowanych), między innymi o tematyce biblijnej i mitologicznej. Duży zbiór jego prac znajduje się w Muzeum Narodowym Oddział Czapskich w Krakowie.

Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

wybrane prace:

1829 – korynckie kapitele w zamku królewskim w Monachium

1834 - rzeźby architektoniczne do zaprojektowanego przez Karla Friedricha Schinkla kościoła św. Mikołaja w Poczdamie

1839 - ozdobił kaplicę w Oporowie w Wielkopolsce

1840 – sarkofag Marii Kazimiery w krypcie Katedry Królewskiej na Wawelu

płyta nagrobna Pasinich (zm. 1834 i 1839 r.) i oparty o mur nagrobek Marianny Grandke z Kolskich (zm. 1843 roku) na cmentarzu zasłużonych Wielkopolan w Poznaniu

płaskorzeźby: Boże Narodzenie, Ukrzyżowanie i Wniebowstąpienie usytuowane tuż przy wejściu, w przedsionku, kościoła parafialnego w Krzeszowicach

kamienne posągi uczonych w Collegium Maius (obecnie w Muzeum UJ)

kalendarium

1818–1820 – prywatnie uczył się rzeźby w Warszawie w pracowni P. Malińskiego

1824–1826 – uczył się we Wrocławiu

1828–1830 – studiował w akademii sztuk pięknych w Monachium

1832–1833 – pracował w Rzymie

1837 – powrócił do Poznania

1839 – przeniósł się do Krakowa

1841 – został profesorem Szkoły Rysunku i Malarstwa w Krakowie

źródła:

Lidia Wilkowa, Zuzanna Prószyńska [w:] Słownik Artystów Polskich i Obcych w Polsce Działających. Malarze, rzeźbiarze, graficy, t. I, Wrocław 1971

Aleksandra Melbechowska-Luty, Piotr Szubert, Posągi i ludzie. Antologia tekstów o rzeźbie 1815-1889, Warszawa 1993

Polski słownik biograficzny, t. 3, Kraków 1937

Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa–Kraków 2000