Ciesielski Roman
Antoni Węgorz
(4 listopada 1924 Kraków – 9 czerwca 2004 Wrocław)
inżynier budownictwa, profesor Politechniki Krakowskiej, senator
rodzina
syn Filipa, i Marii z domu Tatarczany
brat Jerzego
biogram
Małą maturę uzyskał w Gimnazjum im. Nowodworskiego, dużą zaś w IV Gimnazjum i Liceum im. H. Sienkiewicza.
W okupowanym Krakowie ukończył Szkołę Budowlaną i odbył praktyki jako technik w Biurze Inżynierskim. Walczył w czasie wojny w Armii Krajowej IV dywizji piechoty w trzeciej drużynie Oddziału Partyzanckiego Żelbet I.
Po wojnie podjął studia na Akademii Górniczo - Hutniczej na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej. Pracował w Katedrze Statyki i Wytrzymałości Materiałów, pod kierunkiem prof. Stella - Sawickiego, uznawanego za założyciela Politechniki Krakowskiej. Na tej uczelni przeszedł wszystkie szczeble kariery akademickiej od asystenta do profesora zwyczajnego. Pełnił liczne, odpowiedzialne funkcje kierownicze na Politechnice Krakowskiej, w Krakowie i w kraju. Miał duży autorytet i cieszył się popularnością w środowisku akademickim.
Dzięki ogromnej wiedzy naukowej i niezwykłemu doświadczeniu zawodowemu był znakomitym, lubianym i bardzo cenionym dydaktykiem. Wypromował 16 doktorów, opiekował się 10 habilitacjami. Recenzował dziesiątki prac doktorskich, opracował ponad 80 opinii do wniosków nominacyjnych.
Specjalizował się w zakresie szeroko pojętej teorii konstrukcji. Zajmował się pracami związanymi z diagnostyką dynamiczną konstrukcji budowlanych oraz teorią konstrukcji budowli wysokich, takich jak wieże, maszty, kominy przemysłowe, chłodnie kominowe. Wiele badań poświęcił również identyfikacji ustrojów cięgnowych, hal przemysłowych, fundamentów pod maszyny. Zapoczątkował systematyczne prace z problematyki wpływów parasejsmicznych na budowle. Określenie „parasejsmiczne” zostało wprowadzone właśnie przez Profesora Ciesielskiego. Oryginalnym jego osiągnięciem było opracowanie skal wpływu drgań parasejsmicznych na budowle, znanych i cytowanych w literaturze polskiej i zagranicznej pod nazwą „skale SWD”.
Jako pierwszy w Polsce podjął problematykę wpływów drgań komunikacyjnych na budowle. Główny realizator badań wpływów dynamicznych oraz diagnostyki dynamicznej zabytkowych budowli i mostów w Krakowie (Barbakan, Muzeum Archeologiczne, kościół św. Wojciecha, kościół Dominikanów, most Powstańców Śląskich). Z inicjatywy Profesora i pod jego kierunkiem powstały dwie zasadnicze normy państwowe dotyczące wpływu drgań parasejsmicznych na budynki (PN-85/B-02170) oraz wpływu drgań na ludzi w budynkach (PN-88/B-2171). Zajmował się także pracami dotyczącymi obciążeń wiatrem, metod obliczeń i badań doświadczalnych budowli „in situ” oraz elementów modeli konstrukcji w skali laboratoryjnej. Wraz z zespołem współpracowników prowadził badania wpływów dynamicznych pochodzących z nowego Metra Warszawskiego.
Opublikował ponad 600 pozycji naukowych, naukowo - technicznych i publicystycznych. Był głównym projektantem w krakowskim Biurze Projektów Budownictwa Przemysłowego. Był projektantem i budowniczym wielu najbardziej odpowiedzialnych i trudnych konstrukcji, takich jak fundamenty pod turbozespoły, kominy dla elektrowni (Jaworzno III, Kozienice, Rybnik) o wysokości 300 m, wyciągów krzesełkowych dla kolei linowych (m.in. w Zakopanem, Szklarskiej Porębie i Szczyrku), projektów konstrukcji urządzeń sportowych, zapór wodnych, masztów i wielu innych konstrukcji inżynierskich.
Profesor uczestniczył aktywnie w pracach różnych międzynarodowych organizacji o charakterze naukowym i technicznym. I tak np. w FICE ( Institution of Civil Engineering ) otrzymał godność zasłużonego członka, w CICIND ( Stowarzyszenie Kominów Przemysłowych ) został honorowym przewodniczącym. Uczestniczył też w pracach: IASS, a w szczególności w WG4 ( "Maszty i wieże" ), ISO, gdzie był członkiem Komitetu Sterującego TC-98, uczestnicząc w przygotowaniu projektów nowych norm międzynarodowych, IABSE, gdzie przewodniczył Polskiej Grupie itp.
Z racji wzrostu i uzdolnień sportowych uprawiał zawodniczo koszykówkę, wioślarstwo i piłkę ręczną w KS Cracovia i AZS Kraków, grał w koszykówkę w drużynie reprezentacji Polski.
Pochowany na Cmentarzu Rakowickim (kwatera CD, rząd zachodni, miejsce 10).
wybrane publikacje:
1973 - Ocena szkodliwości wpływów dynamicznych w budownictwie
1990 - Drgania drogowe i ich wpływ na budynki
1993 - Ocena wpływu wibracji na budowle i ludzi w budynkach (diagnostyka dynamiczna)
kalendarium
1944 - odznaczony Krzyżem Walecznych
1947 - podjął pracę w Katedrze Statyki i Wytrzymałości Materiałów
1948 - ukończył Wydział Inżynierii Lądowej i Wodnej
1948 - 1952 - należał do koszykarskiej reprezentacji klubu "Cracovia"
1948 - 1949 - członek reprezentacji Polski w koszykówce
1952 – pełnił funkcję kapitana drużyny w meczu finału Pucharu Polski z Gwardią (Wisłą), którego wynik został zmieniony już po zakończeniu poprzez interwencję Urzędu Bezpieczeństwa
1955 - 1958 – pełnił funkcję prodziekana Wydziału Budownictwa Politechniki Krakowskiej
1958 - obronił pracę doktorską z dynamiki ustrojów prętowych
1961 - obronił pracę habilitacyjną z diagnostyki dynamicznej budynków
1962 - 1972 - kierował Komitetem Nauki Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa
1963 - został profesorem nadzwyczajnym
1963 – 1970 – był kierownikiem Katedry Dynamiki Budowli PK
1965 - otrzymał Nagrodę Wydziału IV PAN im. F. Jasińskiego
1971 - został wybrany członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauki
1972 - 1990 - pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN
1972 - 1975 – był prorektorem Politechniki Krakowskiej
1975 - uzyskał tytuł profesora zwyczajnego
1980 - 1981 – pełnił funkcję rektora Politechniki Krakowskiej
1980 - Polski Związek Inżynierów i Techników Budownictwa nadał Mu swe najwyższe wyróżnienie: godność członka honorowego
1982 - 1995 - kierownik katedry, dyrektor Instytutu Mechaniki Budowli
1982 - 1985 - przewodniczący Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego
1983 - został członkiem rzeczywistym PAN
1986 - członek Prezydium PAN
1987 - otrzymał medal "Kalos Kagathos"
1989 - otrzymał wyróżnienie w konkursie "100-lecie Wieży Eiffla"
1989 - 1991 - senator RP
1990 – został członkiem Światowego Związku Żołnierzy AK
1993 - otrzymał Krzyż Komandorski z Gwiazdą
1995 - Politechnika Krakowska nadała Profesorowi godność doktora honoris causa
2004 - otrzymał Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski
2005 – Polski Związek Inżynierów i Techników Budownictwa ustanowił medal jego imienia
źródła:
Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2000