biogram

           Pierwszy koronowany władca Polski, który być może jeszcze za życia ojca rezydował w Krakowie, w tradycji polskiej uważany jest za króla, któremu należy się przydomek Wielki, jak określał go już Gall Anonim. Jego dokonania wyniosły go do roli jednego z najpotężniejszych władców europejskich i przywódcy Słowian.

           Po śmierci ojca Mieszka I, wygnał swych przyrodnich braci oraz macochę a opozycję wielmożów złamał, oślepiając jej przywódców - Odylena i Przybywoja. Zjednoczył kraj i przejął pełnię władzy.

           Popierał cesarza Ottona III, doprowadził do kanonizacji św. Wojciecha, zyskał zgodę papieża na utworzenie arcybiskupstwa w Gnieźnie i biskupstw w Kołobrzegu, Wrocławiu i Krakowie. Organizował akcje misyjne w Prusach, sprowadził z Włoch pierwszych zakonników. Po śmierci Ottona III prowadził wojny z Niemcami, zakończone pokojem w Budziszynie.

           Podejmuje wyprawy na Ruś, zdobywa Kijów, w którym na tronie osadził swego zięcia Świętopełka, przyłączył Grody Czerwieńskie.

           Po śmierci cesarza Henryka II uzyskał zgodę papieża na koronacje. Koronował się w Gnieźnie lub w Poznaniu.

           Został pochowany w katedrze poznańskiej.

           W skarbcu Katedry Wawelskiej przechowywana jest włócznia św. Maurycego, ofiarowana przez cesarza Ottona III Bolesławowi Chrobremu w 1000 roku w Gnieźnie.

           Jego imieniem nazwano ulicę w dzielnicy Grzegórzki, na Olszy, która biegnie od alei płk. Władysława Beliny-Prażmowskiego, przekracza Prądnik - Białuchę i dochodzi niemal do torów kolejowych.